VERLIEZERS


1. Prins Laurent

Die arme prins Laurent moet er de eerste tijd niet op rekenen dat hij op zondag nog de voeten onder tafel mag gaan schuiven bij zijn ouders in Laken. Koning Albert blijkt nog altijd zeer vergramd om de privédiplomatie die zijn jongste zoon in Congo, Libië en elders heeft bedreven. Eerder, toen Laurent de monarchie in opspraak bracht met het marineschandaal, had de koning hem ook al eens de toegang tot Laken ontzegd. En nu dus opnieuw.

Dat berichtte gisteren toch Het Laatste Nieuws. Maar is dat wel de volledige waarheid? Vader heeft het dezer dagen tenslotte weer heel druk, met al die radeloze politici die op audiëntie komen nu ze er in de Wetstraat weer eventjes niet meer uitraken. 'De koning wordt daar niet vrolijker van', aldus een begripvolle N-VA-voorzitter Bart De Wever gisteren.

Dat zijn niet de beste omstandigheden om aan het hof te genieten van het gezinsgeluk en quality time met elkaar door te brengen. En net dat laatste is het wat een rekel als Laurent van zijn vader mag verwachten. Zodra er een nieuwe regering is, komt het misschien weer goed tussen vader en zoon.


2. Tournée Générale

Wie dacht dat wie een café of een brouwerij bezoekt, ook betaalt voor de pintjes die hij daar drinkt, heeft fout gedacht. Het omgekeerde is namelijk het geval. Toch als het Jean Blaute en Ray Cokes van het Canvas-programma Tournée Générale betreft: zij krijgen betaald voor hun biertjes - enfin, de productiemaatschappij vraagt 7.500 euro van brouwerijen die, hopend op nationale televisiebekendheid, de twee simpáticos over de vloer willen krijgen.

Wat meteen een tweede misverstand aan het licht brengt. Als het programma aandacht besteedt aan een gerstenat, is dat niet omdat het zo bijzonder is, maar omdat de brouwer daarvoor heeft betaald. Hoe onsympathiek dat ook klinkt, het betreft hier wel een volkomen wettelijke praktijk, genaamd product placement. Zo is het dat televisie tegenwoordig wordt gemaakt.


3. Witloof Bay

Van geld gesproken: het is mogelijk om in televisieland toch creatief om te springen met armoede. De VRT probeerde het vorig jaar in de halve finales van het Eurovisiesongfestival met ocharme één jongeman met ocharme één gitaar en een liedje dat alleen daarover ging: 'Me and my guitar'. Maar de jongen haalde er wel de finale en een Pools zangeresje mee binnen. De RTBF stuurde dit jaar het sextet Witloof Bay uit. Door niet te besparen op de tewerkstelling, was er geen geld meer voor muziekinstrumenten, zodat de zes a capella moesten zingen. Alweer faalde het Waalse model.



WINNAARS


1. Wouter Beke

Of zullen we volstaan met te zeggen dat diens vrouw en kroost tot de winnaars van de week behoren? Want nu CD&V-voorzitter Wouter Beke zijn opdracht als koninklijk onderhandelaar aan de koning heeft teruggeven en het voorjaar weer wat minder zomers aanvoelt, krijgen zij papa wat vaker thuis. Het is overigens geheel aan henzelf om te bepalen of dat laatste echt wel een zegen is, daar kunnen wij ons niet mee bemoeien.

Bekes nalatenschap in de Wetstraat is er niet minder indrukwekkend om: een eindrapport van acht centimeter dik én een spreuk van Confucius. Dat hij, anders dan sommige politici, geen dooie Romeinen citeert, maar meteen met een Chinees uitpakt, toont aan dat Beke wél weet hoe het gesteld is met de globalisering.

Als ze daarmee nog geen nieuwe regering kunnen vormen, moet het echt zijn dat ze niet willen. Maar dat had Bekes voorganger, bemiddelaar Johan Vande Lanotte, vier maanden geleden al vastgesteld: je kan een paard wel naar het water leiden, maar je kan het niet dwingen om ook te drinken.

Vande Lanotte deed lang over zijn bemiddeling, Beke schreef er een acht centimeter dik pak papier over vol. Het is niet alleen de lengte die er niet toe doet, de dikte telt al evenmin.


2. Dexia-bonussen

Of zullen we volstaan met te zeggen: eindelijk loon naar werken? Dat vroegen toch een deel van het Vlaams Parlement, de vakbonden en het Waalse en het Brusselse Gewest zich af. Want zij wilden dat de Dexia-bonzen op hun algemene vergadering deze week toch niet zouden overdrijven bij het belonen van zichzelf. Maar de bankiers, die jongens van stavast, zoals altijd onversaagd in tijden van kritiek en tegenslag, lieten zich niet van hun stuk brengen. Ze incasseerden bijgevolg de bonussen die ze dachten waard te zijn. Deze kwestie leert eens te meer dat het populistisch en dus gemakzuchtig is om hier van graaizucht te gewagen. Tenslotte is het is net dat ietsje extra zelfvertrouwen dat die lui tot de leiders maakt die ze zijn.


3. Antwerpen

Of zullen we volstaan met te zeggen: A? Want burgemeester Patrick Janssens heeft van de stad een merk, een logo gemaakt, en de A doen uitgroeien tot een ijkpunt van vertrouwen. Dat had onder meer als resultaat dat Antwerpen nu zelfs Brussel overtroeft als trekpleister voor buitenlandse investeringen. Dat was dus nog voor het Museum aan de Stroom (MAS) dit weekend officieel begon te blinken als een nieuwe blikvanger voor de stad.


DS, 14-05-2011

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB