De vraag waarom iemand homo is doet er niet toe

De holebitransgemeenschap is het er zelf niet over eens. Zijn variaties op het continuüm van seksuele oriëntatie en genderidentiteit (SOGI) aangeboren of niet? Zijn ze genetisch of hormonaal bepaald? Of is het de opvoeding die ervoor zorgt dat mensen worden aangetrokken door mensen van hetzelfde geslacht, of dat iemands gender niet overeenkomt met zijn of haar geboortegeslacht? Of is het een kwestie van cultuur en milieu, of zelfs gewoon van vrije wil en persoonlijke keuze?

Wetenschappelijke bewijzen overtuigen niet, zoals Adriaens en De Block opperen in Born this way. Hét homo- of transgen bestaat allicht niet en SOGI-variaties zijn vermoedelijk een gevolg van vele factoren die op elkaar inwerken. De nature versus nurture-discussie is eigenlijk achterhaald, de epigenetica leert ons dat er een wisselwerking bestaat. Het is dus een en-en-verhaal.Waarom dan nog steeds deze discussie? Omdat het geen wetenschappelijke discussie is, maar een ideologische. Aan de ene kant heb je degenen die in een genetische of biologische oorzaak verzachtende omstandigheden voor het 'afwijken van de norm' zoeken, een alibi om te pleiten voor aanvaarding en erkenning, door zichzelf en door anderen. Aan de andere kant heb je activisten die pleiten voor keuzevrijheid op het vlak van SOGI en het recht op diversiteit als een recht op zich, zonder nood aan biologische rechtvaardiging.

Onze samenleving is geneigd tot aanvaarden van diversiteit indien men het niet kan verhelpen (mensen met een beperking), maar veel minder indien het een keuze is(het dragen van religieuze symbolen). Waarom? Omdat het ene een zaak van 'identiteit' en het andere van 'gedrag' is. Je identiteit kies je niet, je draagt hiervoor geen verantwoordelijkheid, en dat aanvaarden we. Je gedrag, daarvoor ben je zelf verantwoordelijk, daarvoor bestaan afspraken binnen de samenleving. Je mag homo zijn, maar het niet te veel tonen...

We hebben de nature versus nurture-discussie niet nodig om te bepalen hoe met diversiteit om te gaan. Het is niet omdat iets niét is aangeboren (zoals religie, cultuur of taal) dat men niet kan pleiten voor tolerantie en respect voor het anders-zijn van de andere. Omgekeerd is een genetische verklaring geen vrijgeleide voor het moreel onaanvaardbare (denk bijvoorbeeld aan psychopaten).

De vraag of iets is aangeboren, is dus eigenlijk niet relevant in een maatschappij waarin normen en waarden worden gehanteerd die zijn gebaseerd op acceptatie van het anders-zijn as such en op respect voor diversiteit. Of deze diversiteit het gevolg is van voorbeschiktheid, een aandoening of persoonlijke keuze, doet er eigenlijk niet toe. Het wordt tijd dat we het 'waarom' laten varen, en ons gaan bezighouden met het 'hoe'. Niet: waarom is iemand homo, lesbisch, bi of trans? Wel: hoe laten we deze mensen écht zijn wie ze zijn?

Datum: 04/11/2015
Bron: http://www.demorgen.be/opinie/de-vr...t-toe-bedd32a6/

Eigen mening: Ik vind dit een zeer interessant artikel. Ik ben ook van mening dat er te veel gediscussieerd wordt over hoe het komt dat iemand een andere geaardheid heeft. Het is een discussie waar geen einde aan komt. Het kan inderdaad dat dit aangeboren is, maar externe factoren kunnen ook een rol spelen (opvoeding, omgeving, cultuur…). Als ik weet dat iemand holebi of transseksueel is, durf ik zelfs niet nadenken over de mogelijke oorzaak. Het is typisch dat we het gedrag van mensen die “afwijken van de norm” willen verklaren, dat we een oorzaak willen zoeken waarom hij of zij niet normaal is. Het kan toch niet de bedoeling zijn dat mensen met een andere geaardheid zich moeten verantwoorden? Ik ben van mening dat we dit gewoon moeten aanvaarden zodat deze mensen ook gewoon kunnen leven zoals elk ander persoon.

Ik denk dat het wel zinnig kan zijn om het 'waarom' van homoseksualiteit te achterhalen om bepaalde kortzichtige gedachtegangen tegen te gaan. De drang die in bepaalde delen van de wereld nog bestaat om homoseksualiteit te genezen (waarbij homoseksualiteit als een ziekte wordt beschouwd), of het idee dat homoseksuelen maar moeten stoppen met onnozel doen en ervoor kiezen zich 'normaal' en heteroseksueel te gedragen. Het klinkt allesbehalve intelligent, maar er zijn nog teveel mensen en gemeenschappen die in dergelijke lijnen denken. Een wetenschappelijk antwoord op het ontstaan van homoseksualiteit kan hen misschien tot inzien doen komen, hoewel zulke mensen meestal niet bijster openstaan voor wetenschappelijke argumenten...
Wat wel belangrijk is, en in dit artikel ook wordt aangehaald, is dat we nooit kunnen spreken van een of/of-kwestie. Waar het ook vandaan komt, homoseksualiteit, net zoals bijna álle menselijke kenmerken, valt niet toe te schrijven aan alleen maar genetica of alleen maar omgeving en opvoeding. Ik denk dus niet dat we ooit gaan kunnen spreken van 'hij is als homo geboren' of 'zij is homoseksueel geworden'. Heel ons zijn bestaat uit een combinatie van beide, hieronder valt ook ons geaard zijn.
Net zomin moeten we verwachten ooit hét homogen te vinden: hoewel er wel degelijk genetische aanleg zal zijn, hoeft dit absoluut niet terug te vallen op één welbepaald gen. We hebben immers ook geen 'houdt van kebab'- of 'ziet graag blond'-gen.