Volstaan 100.000 extra werklozen?


Tal van economen en leiders van werkgeversorganisaties, zoals Urbain Vandeurzen van Voka, zeggen dat de federale regering de dramatische economische toestand van het land onderschat, alleszins in wat ze publiek zegt, en ook in wat ze doet.


De krimp van de economie zal niet 2 maar 4 procent bedragen. Ze onderschat ook haar begrotingstekort en de stijging van de staatsschuld, luidt het. Hoopgevend beleid geeft ze ook niet te zien; de weinige aanzetten daartoe die er dan toch nog zijn, raken meteen geblokkeerd.

De poging om de bedrijven zuurstof te geven door de regeling voor tijdelijke werkloosheid uit te breiden tot bedienden, is geblokkeerd door de bediendevakbonden. De poging om de algemene lastenverlagingen toe te vertrouwen aan de federale staat en de gewesten bevoegd te maken voor lastenverlagingen voor doelgroepen zoals de ouderen, zit nog altijd communautair geblokkeerd.

De regering mist de 'sense of urgency', zei Voka-voorzitter Urbain Vandeurzen vrijdag. Hij probeerde die toch tot stand te brengen door enkele dramatische berekeningen vrij te geven. Met een economische krimp van 3 procent, zal de werkloosheid dit jaar stijgen met 100.000 eenheden, luidde de sterkste waarschuwing. Tegen midden volgend jaar zal de staatsschuld weer boven 100 procent van het bbp uitstijgen. Tegen 2011 hebben we al 50 miljard euro te weinig gespaard voor de pensioenen van morgen.

Volstaan waarschuwingen over 100.000 extra werklozen om enige vaart in het beleid te krijgen?

Misschien. Maar de kans is vrij klein.

Dit land is niet goed in het nemen van beslissingen, zeker niet als ze op korte termijn een beetje pijn kunnen doen en als er taboes op wegen. Dit land is kampioen in het blokkeren van beslissingen. Meestal gebeurt er weinig of niets. Tot een externe kracht ons dwingt drastisch in te grijpen.

In de jaren zeventig slaagde België er niet in de negatieve spiraal van de oliecrisis te boven te komen. Er werd zolang geknoeid tot het buitenland de waarde van de Belgische frank niet meer erkende. België moest zijn munt devalueren. De bevolking verarmde. Daarna kon het herstel beginnen.

Eind de jaren tachtig bleek dat we er maar niet in slaagden de reusachtige staatsschuld (130 procent bbp) te verminderen. Europa moest ons zijn Maastricht-normen opleggen alvorens we ons budgettair orthodox gingen gedragen.

Met de huidige crisis zal het wellicht ook zo gaan.

We zitten dieper in de put dan andere Europese landen omdat er niemand was die ons verplichtte te sparen en de staatsschuld sneller af te bouwen in de goede jaren van het afgelopen decennium.

En nu de rampspoed ons weer treft, zijn we niet in staat maatregelen te nemen en de hervormingen door te voeren - van de arbeidsmarkt bijvoorbeeld - die de andere landen wel al doorvoerden.

Dreigen met 100.000 werklozen, misschien helpt het. Maar waarschijnlijk is het weer wachten geblazen tot een externe macht ons land verplicht in te grijpen.


DS, 21-02-2009 (Guy Tegenbos)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB