Het zal wel aan mij liggen. Een soort linkse reflex die ik overgehouden heb aan mijn studententijd aan de 'rode burcht' van de toenmalige Rijksuniversiteit Gent. Maar ik vind het opvallend hoe lijdzaam wij aanvaarden dat er meer en meer gebruik zal worden gemaakt van intelligente camera's door overheden en 'instanties'. Voor ons aller goed, en omwille van de orde en de netheid en zo... Zogezegd om verzekeringslozen, sluipweggebruikers en ander addergebroed te weren uit onze steden en gemeenten. En alleen maar daarvoor. Nette mensen hebben niets te vrezen.

Men aanvaardt en begrijpt. Ik niet. Ik heb het er moeilijk mee. Uiteraard horen we dan dat 'wie niets verkeerd doet' hier niet tegen kan zijn. Dat we tenslotte toch ook onze privacy vrijwillig te grabbel gooien op de sociale media en dat privacy dus vanzelf een achterhaald begrip is geworden. En ik wil dat allemaal wel aanvaarden. Zelfs het grotere goed, dat we op die manier een instrument in handen hebben tegen het terrorisme. Maar het lukt niet in mijn hoofd. Ik vervloek bij deze mijn proffen, die mij verkeerde denkbeelden hebben ingeplant.

We beginnen met het gemakkelijkste. Privacy en sociale media. Ik pleit schuldig. Ik ben een van die jongens die overal en altijd laat weten aan zijn 'vriendenkring' waar ik uithang en wat ik doe. Nooit last mee gehad, nooit misbruik van gemaakt. En wie dat toch doet, vliegt er onherroepelijk uit.

Ook de bedrijven die er mogelijk gebruik zouden kunnen van maken, doen dat omzichtig omdat ze zich terdege bewust zijn van het probleem. Het is overigens iets wat ik zelf kies en waar ik minstens nog de illusie van vrije keuze heb behouden. Het gaat er mij vooral ook om dat ik op elk moment de keuzemogelijkheid heb om mij eraan te onttrekken. Niemand verplicht mij om dat te doen, en ik kan wegblijven van die platformen.


Hoe kan ik in hemelsnaam tot de oprichting van mijn nieuwe en ultrageheime genootschap komen om alle stoute mensen belachelijk te maken? Op deze manier komt het nooit van de grond

Dan het verkeer. Uiteraard valt er iets te zeggen voor preventie, eerder dan remediëring. Maar het blijft een moeilijk verhaal. Ik verkies strategisch geplaatste bloembakken en andere 'natuurlijke' hindernissen boven een continue monitoring van alles en iedereen. Dat hoort gewoon niet. Het zal de nostalgicus in mij zijn. Een vriend van mij heeft een oranje Porsche, foeilelijk, en hij parkeert die ostentatief voor elk bordeel in het West Vlaamse achterland. Ik ben jaloers op zijn onbekommerdheid, maar ik ik huiver van het feit dat deze of gene instantie dat 'parkeergedrag' zou willen koppelen aan zijn inkomstenstroom. Het is maar een idee.

En wat te denken van die terroristische dreiging. Niemand kan er tegen zijn. Maar hoe 'echt' en efficiënt is die oplossing? Misschien wel voor het opsporen achteraf, maar preventief haalt dat niet zo heel veel uit vrees ik.

Een samenleving die continu bespied wordt, welke gevolgen heeft dat voor de openheid? Voor de mogelijkheid tot protest? Het is niet omdat ik niets mis doe, dat ik instem met het feit dat ik gefilmd of geobserveerd mag worden. Wie bepaalt overigens wat 'mis doen' is?

Ik wil mijn handel en wandel niet geobserveerd weten. Ook niet omwille van zogezegde kleine dingen die het algemeen nut dienen. Wie kan mij garanderen dat er geen misbruik van gegevens of data zal zijn? Dat alle gegevens niet continu met elkaar worden vergeleken? Hoe kan ik in hemelsnaam tot de oprichting van mijn nieuwe en ultrageheime genootschap komen om alle stoute mensen belachelijk te maken? Op deze manier komt het nooit van de grond.

Als we dan toch bezig zijn, waarom dan niet meteen alle gps-gegevens van onze smartphones monitoren? Omdat er dan geen kindjes meer verloren lopen en zo... Het grotere goed, het algemeen belang.
En we kunnen vast wel een leuke start-up bedenken die enkelbandjes maakt met GPS-technologie voor peuters. 'From the cradle to the grave', een veilig gevoel. Altijd bewaakt.

Bron: De morgen
http://www.demorgen.be/opinie/waaro...orden-b395ee13/

Mening
Naar mijn mening zijn te veel mensen heder dagen enorm vaak bezig met hun "online" of "virtuele" leefwereld. Het sociale aspect wordt vaak genegeerd. Enorm veel mensen raken afgezonderd, weten niet meer hoe ze moeten functioneren in de samenleving. En vaak speelt de samenleving hierop in. Op scholen wordt alles digitaal meegedeeld. Het verplicht mensen bijna om te volgen, "groepsdruk".