Datum : 17/02/2008
Titel : Kosovaars parlement roept eenzijdig onafhankelijkheid uit
De Kosovaarse premier Hashim Thaci heeft zondagnamiddag, zoals verwacht, de onafhankelijkheid van de Zuid-Servische provincie uitgeroepen. Thaci deed dit voor het Kosovaarse parlement, dat in buitengewone zitting was samengekomen. Het parlement keurde de onafhankelijkheid unaniem goed.

"Kosovo is een republiek, een onafhankelijke, democratische en soevereine staat", zei parlementsvoorzitter Jakup Krasniqi na de stemming onder luid applaus van het parlement. Overal in de hoofdstad Pristina werden vreugdeschoten gelost, wapperden rood-zwarte Albanese vlaggen en claxonneerden automobilisten om de onafhankelijkheid te vieren.

De Servische president Boris Tadic liet direct weten dat Servië de "unilaterale en illegale" onafhankelijkheidsverklaring nimmer zal accepteren. Hij riep internationale instellingen op de onafhankelijkheid van Kosovo, die volgens hem in strijd is met de basisprincipes van het internationaal recht, ongeldig te verklaren.

De Verenigde Staten en de meeste landen van de Europese Unie steunen de onafhankelijkheid van Kosovo, behalve Servië is ook Rusland fel tegen. In navolging van Kosovo hebben zondagnamiddag ook Zuid-Ossetië en Abchazië, twee autonome Russische regio's in Georgië, aangekondigd hun onafhankelijkheid uit te roepen. Zij zullen Rusland en de Verenigde Naties vragen deze onafhankelijkheid te erkennen.

uit: GVA

Ik vind het echt knap dat Kosovo eindelijk onafhankelijk is. Ik denk dat dat een goede invloed heeft op de vrede in de Balkan. I
k stel me er echter ook vragen bij. Kosovo heeft bijna geen economische activiteiten en is op economisch vlak bijna volledig afhankelijk van de internationale gemeenschap.
Op etnisch vlak, voorziet men wel verschillende maatregelen om de Servische minderheid er te beschermen. Dit was voor vele landen de voorwaarde om het nieuwe land te erkennen, en dit komt dan ook zeer uitgebreid in het nieuws.
Wat velen echter niet weten, is dat er ook Roma-zigeuners in Kosovo wonen. Voor hen zijn er geen maatregelen voorzien, en zij worden nog steeds verjaagd. Hun huizen worden nog altijd platgebrand, ze worden uitgemoord,...zowel door de Bosnische Kosovaren als de Servische Kosovaren.
Iets om over na te denken, niet?

Lang leve de nederlaag


Een Amerikaan, een Duitser en twee Serviërs vliegen naar de maan. Na de landing stapt de Amerikaan naar buiten, hij haalt een vlag uit zijn zak en roept uit: 'Dit is nu Amerikaans grondgebied.' Oh la, reageert de Duitser, zonder onze rakettechnologie - het mag dan al van de nazi's geweest zijn - waren we hier nooit geraakt, daarom is dit Duits grondgebied. De twee Serviërs staren elkaar aan. Plots haalt de ene een mes boven, hij steekt zijn landgenoot dood en zegt: 'Hier is Servisch bloed gevloeid, dit is Servisch grondgebied.'


Er is Servisch bloed gevloeid in Kosovo. Lang geleden. Op 28 juni 1389 stond op het zogenaamde Merelveld in Kosovo Polje, tien kilometer buiten Pristina, het leger van de Servische prins Lazar tegenover dat van de Ottomaanse sultan Murad. Volgens recent historisch onderzoek eindigde de strijd op een draw, ook al luidde ze het begin van het einde in van Servië, dat in 1459 volledig in handen viel van de Turken.

Maar de Serviërs blijven volhouden dat ze op het Merelveld het onderspit moesten delven, en in de 19de eeuw grepen schrijvers terug naar de 'nederlaag' op het Merelveld om de nationale Servische identiteit te helpen ontwikkelen. 'Na de uitroeping van het koninkrijk Servië in 1882 deed de regering speciale inspanningen om van de verjaardag van de veldslag in 1389 een viering van nationale eenheid te maken', schreef Noel Malcolm in zijn boek Kosovo, a short history. Vandaar dat vaak gezegd wordt dat de Serviërs als enigen ter wereld hun nederlaag vieren.

De 'mythe van Kosovo' en de aanwezigheid van middeleeuwse orthodoxe kloosters voedden tot vandaag tot de romantische stelling dat Kosovo 'de ziel van Servië' en 'de bakermat van de Servische cultuur' is. Sinds zondag, toen de Kosovaren eenzijdig hun onafhankelijkheid uitriepen, worden de slogans op elke Servische betoging gedebiteerd.

Maar er is ook massaal veel Albanees bloed gevloeid in Kosovo, onder Servische handen. Tijdens de Balkanoorlogen van 1912 en 1913, toen Servië Kosovo opnieuw in handen kreeg, werden naar schatting 20.000 Albanezen over de kling gejaagd in de strijd tegen de kaçaks - Albanese rebellen. In 1915 namen die wraak op het verslagen Servische leger dat via Kosovo probeerde de kust te bereiken; na de oorlog kregen de Albanezen in 1918-1919 daarvoor opnieuw de rekening gepresenteerd.

Toen het Kosovo Bevrijdingsleger 85 jaar later de wapens opnam (of en in hoeverre westerse landen daarbij een actieve rol speelden, zal later historisch onderzoek mogelijk uitwijzen), reageerden de Servische veiligheidsdiensten met bruut en blind geweld. De Kosovaren citeerden de jongste dagen tegenover de talloze journalisten in Pristina de namen van de dorpen waar burgers gedood werden, zoals Prekaz en Raçak. Tienduizenden Kosovaren waren al op de vlucht binnen Kosovo toen de Navo in 1999 begon te bombarderen en wijlen Slobodan Milosevic er niet beter op vond dan honderdduizenden Kosovaren op transport te zetten richting de grens met Macedonië en Albanië.

In de Balkan, waar geschiedenis het grootste exportproduct is, vergeet niemand de wreedheden van een ander. Er is de voorbije 95 jaar te veel gebeurd in Kosovo om de etnische Albanezen nog te doen instemmen met zelfs de ruimste vorm van autonomie binnen Servië, zoals Belgrado vroeg. Dat in Servië een ultranationalist als Tomislav Nikolic begin dit jaar bij de presidentsverkiezingen vlotjes meer dan veertig procent van de stemmen haalde, hielp niet om hen op andere gedachten te brengen.

De status-quo was onhoudbaar. Onafhankelijkheid voor Kosovo was de minst slechte oplossing, bij gebrek aan iets beters.

Maar het ziet er naar uit dat de Servische nationalisten, onder aanvoering van premier Vojislav Kostunica, ook deze 'nederlaag' zullen blijven vieren. Tijdens de grote betoging donderdag stond hij schouder aan schouder met Tomislav Nikolic, die nog altijd spijt heeft dat het project van een Groot-Servië dramatisch mislukt is.

Nochtans bevat het plan van VN-gezant Martti Ahtisaari, dat de grote lijnen schetst van het bestuur van Kosovo, veel positieve elementen voor de Serviërs in Kosovo - die in Servië zelf vaak als tweederangsburgers worden beschouwd. Er moeten nieuwe gemeenten gevormd worden waar de Serviërs in de meerderheid zullen zijn en een ruime mate van autonomie zullen genieten. De Servische gemeenten kunnen zelfs samenwerken met en gefinancierd worden door de regering in Belgrado.

De nieuwe Kosovaarse regering heeft beloofd om het Ahtisaari-pakket snel om te zetten in wetgeving. Of ze ook van plan is om alles uit te voeren, is een andere vraag. Daarop toezien is een hoofdopdracht voor de Nederlandse diplomaat Pieter Feith, die dinsdag in Pristina landde als speciaal gezant van de EU. Nu de onafhankelijkheid er is en de Serviërs niet langer het gevaar van een 'vijfde kolonne vormen', hebben de Kosovaren geen enkel excuus meer: niet om de Servische minderheid niet te beschermen en economisch te helpen, niet om Servische vluchtelingen niet te laten terugkeren.

In plaats van achterhoedegevechten te voeren, zou Kostunica zich beter daarop concentreren. Maar enige vorm van zelfkritiek is afwezig, Servië is opnieuw het grote slachtoffer. Voor heil wendt de premier zich tot God en Rusland. We wensen hem en zijn vriend Nikolic veel succes.


DS, 23-02-2008 (Bart Beirlant)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB