Wie arm is, komt ons land niet in


Niet EU-burgers die naar ons land reizen, kunnen maar beter voldoende geld op zak hebben. Wie minder dan 45 euro per persoon per reisdag kan voorleggen, moet terug naar af. Al dan niet via het gesloten centrum 127bis in Steenokkerzeel.


De Servische toeriste Ljiljana Moharić en haar negen maanden oude baby werden een dag ondergebracht in het gesloten centrum 127bis in Steenokkerzeel en moesten daarna nog vier dagen in een open faciliteit wachten voor ze weer naar huis mochten. Naar huis moesten. De reden? Ze hadden te weinig geld op zak om ons land binnen te mogen.

Moharić vloog op 16 september vanuit de luchthaven van Podgorica in Montenegro naar Zaventem voor een bezoek van 15 dagen aan haar broer die in Nederland woont. Daar is ze nooit geraakt. De Dienst Vreemdelingenzaken hield haar op Zaventem tegen omdat ze ‘maar 300 euro’ bij zich had. Om ons land binnen te mogen had ze voor zichzelf alleen al minstens 675 euro op zak moeten hebben, oftewel 45 euro voor elke dag van haar reis.


1. Hoezo 45 euro per dag?

Visum of niet, elke niet-EU-burger die ons land bezoekt, moet aantonen dat hij voldoende bestaansmiddelen heeft. Dat staat in de binnenkomstvoorwaarden die de vreemdelingenwet voorschrijft. Voldoende betekent in België 45 euro per reisdag per persoon voor wie bij familie of vrienden verblijft. Wie op hotel gaat, moet 90 euro voor elke dag kunnen voorleggen. Dus een vader en moeder uit pakweg Jordanië die met hun drie kinderen twee weken bij een oom in de Ardennen komen logeren, moeten 3.150 euro op zak hebben. Zonder die oom 6.300 euro.

Dat hoeft niet noodzakelijk cash. Een geldige kredietkaart volstaat, tenminste als je – bijvoorbeeld met een rekeningafschrift – kan bewijzen dat er genoeg geld op je rekening staat. Nog een optie: je vindt iemand die zich er officieel toe verbindt je gedurende je verblijf ten laste te nemen. Dat moet men vóór vertrek doen. Eenmaal aan onze grens is het te laat.

Er zou geen sprake zijn van discriminatie van de Servische toeriste. Ook wie bijvoorbeeld uit Amerika, Canada of andere rijke landen komt, moet dit kunnen voorleggen. Al kan natuurlijk niet iedereen even uitgebreid gecontroleerd worden. Voor mensen uit IJsland, Noorwegen, Liechtenstein of EU-landen geldt de regel niet.


2. Waarom (zoveel)?

‘Het is louter de bedoeling om ons ervan te verzekeren dat de vreemdeling niet ten laste zal vallen van de Belgische staat’, zegt Geert De Vulder van de Dienst Vreemdelingenzaken. ‘Wie hier binnenkomt, moet instaan voor zijn eigen behoeftes, en niet van het OCMW komen leven, zeg maar. We vragen ook een bewijs dat hij of zij een medische verzekering heeft.’

De bedragen moeten de verblijfskosten en de terugreis dekken. Maar voor wie kan slapen en eten bij een familielid, is 45 euro per dag toch wat veel, niet? ‘We nemen een veiligheidsmarge. We hebben nooit 100 procent garantie dat iemand echt bij dat familielid terechtkan. Er wordt heel wat gesjoemeld bij visa-aanvragen.’


3. Was die opsluiting echt nodig?

‘Dat die vrouw in een transitcentrum is opgesloten, is niet uitzonderlijk’, zegt De Vulder. ‘Het is de standaardprocedure.’ Dus ook Amerikanen komen hiervoor in het gesloten centrum van Steenokkerzeel terecht? ‘Jazeker, dat is al meermaals gebeurd. Ik herinner me verschillende Amerikanen die dachten dat hun rijbewijs volstond als identiteitsbewijs. Mis. Wie ons land niet binnenmag, wordt teruggestuurd. Maar er is zelden meteen een vlucht terug. Bovendien duurt het nog eens vijf tot tien dagen om in beroep te gaan tegen de beslissing. In die tussentijd wacht het transitcentrum.

Vorig jaar waren er 2.193 ‘terugdrijvingen’ van personen die geweigerd zijn aan de Belgische grens.


DSAvond, 27-09-2018 (Ann-Sofie Dekeyser)