In Wallonië worden er dagelijks minstens achttien vrouwen misbruikt. Dat heeft het Waals instituut voor statistiek (IWEPS) becijferd. De cijfers werden vandaag bekendgemaakt naar aanleiding van de internationale dag tegen geweld op vrouwen, die morgen plaatsvindt.

Vorig jaar noteerde de politie 1.032 klachten rond verkrachting, dat zijn er drie per dag. Dat is echter maar een topje van de ijsberg aangezien slechts 16 procent van de vrouwen die geconfronteerd worden met seksueel geweld, aangifte doet. Dat blijkt uit een studie van Amnesty International en de vzw SOS Viol. Die cijfers in rekening gebracht, ligt het aantal verkrachtingen in Wallonië op achttien per dag.

Uit de politie- en criminaliteitsstatistieken blijkt dat 97 procent van de daders een man is. Iets meer dan helft is overigens minderjarig.

Het aantal klachten van huiselijk geweld ligt met 16.029 in 2015 een pak hoger. Maar in de realiteit kan een op de vier klachten voor slagen en verwondingen in verband gebracht worden met huiselijk geweld, zegt het IWEPS. Het aantal mannelijke daders ligt met 84 procent wel wat lager.

Het IWEPS herinnert er overigens aan dat in België meer dan een op de drie vrouwen al sinds hun 15 jaar het slachtoffer is geworden van fysiek of seksueel geweld.

Het IWEPS beseft dat de cijfers niet hun beperkingen hebben, maar "ze brengen wel het fenomeen van het geweld tegen vrouwen in Wallonië onder de aandacht", luidt het in een persbericht.

Bron: De Morgen 24/11/2016
http://www.demorgen.be/binnenland/-...racht-be273bcb/

Eigen mening:

Achttien vrouwen op een dag. Achttien. Ik vind dit verontrustend veel. Ik vind het nog steeds een vrij grote schande dat wij ons als vrouw nog steeds onzeker moeten voelen op straat. Dat we zo maar commentaren van vreemden aan het park moeten slikken, uit angst voor de gevolgen als we er tegenin zouden gaan. Daarom ben ik van mening dat wij, vrouwen, ons weerbaarder moeten maken. We moeten durven en kunnen reageren wanneer zulke feiten zich voordoen.

Naar mijn mening hangt er in onze samenleving nog steeds een taboesfeer rond (seksueel-)geweld, aanranding en verkrachting. Deze sfeer is, denk ik, ook de reden waarom niet iedereen aangifte doet wanneer hij/zij te maken krijgt met een verkrachting. Ik zeg ook “hij”, want een minderheid van de (aangegeven) slachtoffers van aanrandingen en verkrachting zijn man.

Het feit dat iets meer dan de helft van de daders minderjarig zijn, verontrust me des te meer. Ik stel me enorm vragen over het feit dat je (op die leeftijd) met zulke ideeën rondloopt.

Ik hoop dat deze cijfers zo vlug mogelijk zodanig evolueren dat we ons geen zorgen meer hoeven te maken als zoon- of dochterlief laat thuiskomt van een feestje. Desondanks heb ik er, tot mijn spijt, geen goed oog in dat deze mentaliteit de komende jaren zeer drastisch zal veranderen.
Ik betreur dit ten zeerste. Zaken als dit wens je niemand toe.