In ons land gaat elk jaar zeven miljard euro verloren in de ziekteverzekering aan fraude en inefficiënt gebruik. Dat zegt topman Paul Vincke van het Europees netwerk tegen corruptie en fraude in de ziekteverzekering (EHFCN) in het weekblad Trends.
7 miljard euro staat voor 30 procent van de uitgaven in de Belgische ziekteverzekering. Een deel daarvan is echte fraude: 600 miljoen euro. Het gaat dan vooral over valsheid in geschrifte, bijvoorbeeld over valse getuigschriften voor prestaties die niet zijn geleverd.

Het grootste deel van de 7 miljard gaat verloren door inefficiënt of oneerlijk gebruik van de ziekteverzekering. Vincke noemt de vaccinatie van profvoetballers tegen de Mexicaanse griep als voorbeeld. "We zitten daar natuurlijk met een hele grijze zone waarvan men niet onmiddellijk kan zeggen dat er intentie is tot fraude, maar het is net die grijze zone die leidt tot dat grote bedrag van 7 miljard."

Desondanks behoort ons land volgens Vincke tot de beste leerlingen van de klas in verband met fraudebestrijding in de ziekteverzekering.

Het grootste probleem wereldwijd in verband met ziekteverzekering is de corruptie door geneesmiddelenproducenten

deredactie.be donderdag 12/11/2009

Als er werkelijk jaarlijks zoveel geld verloren gaat, dan wordt het dringend tijd om daar iets aan te doen... We mogen nog zo goed scoren ten opzichte van andere landen, toch is het bijlange niet goed genoeg vind ik.
Vooral het probleem met de 'grijze' zone moet aangepakt worden. Er moeten toch manieren bestaan om deze grijze zone te verkleinen, en uiteindelijk te beperken tot een minimum.
De vaccinatie van de profvoetballers is inderdaad een goed voorbeeld vanuit die grijze zone: men kan niet meteen zeggen dat het om fraude gaat, maar als je er eens over nadenkt, dan ga je misschien wel beseffen dat er iets niet klopt. Artsen mogen momenteel zelfs geen kinderen inenten omdat zij niet tot de risicopatiënten behoren, de artsen lopen zelfs het risico om hiervoor gestraft te worden als ze dit doen.

Wij hebben het zo goed, om in een verzorgingsstaat te kunnen leven. We kunnen van sociale diensten gebruik maken en alles wordt grotendeels terug betaald. Zodat iedereen van een goede verzorging kan genieten. En toch moeten er weer mensen zijn, die ervan profiteren. Er moet zeker en vast iets tegen gedaan worden.