Hij werd drie eeuwen geleden tot zinken gebracht, in een woeste zeeslag met Britse schepen tijdens de Spaanse Successieoorlog. Toen de San José op 8 juni 1708 voor de kust van Colombia in de golven verdween, ging ook zijn fabelachtige lading goud, zilver en smaragden verloren. Na eeuwen van zoeken werd de ‘heilige graal van de scheepswrakken’ echter gevonden. De ontdekkers hebben daar nu meer details over vrijgegeven. Maar wat ze niet willen zeggen, is waar het wrak exact ligt.
Het was een indrukwekkend handelsschip, de San José. Een Spaans galjoen met drie masten, 62 kanonnen en zo’n 600 man aan boord. Het had handelsgoederen naar het Caraïbische gebied gebracht en was op de terugweg met een schat aan rijkdommen voor de Spaanse kroon, toen de Britten toesloegen. Het was nacht en het is niet helemaal duidelijk hoe het precies ging, maar feit was dat de San José in een mum van tijd zonk, zonder dat er tijd was om nog iets van boord te redden. Alleen een handvol manschappen overleefde.


RV
Nadat het meer dan drie eeuwen op de bodem van de zee had gelegen, werd het wrak op 27 november 2015 gevonden door een internationaal team van wetenschappers en ingenieurs. Het bleek zich ergens voor de kust van Cartagena in Colombia te bevinden, op meer dan 600 meter diepte. Drijvende kracht achter de ontdekking was Roger Dooley, een archeoloog van Maritime Archaeology Consultants (MAC). Hij doorzocht meer dan 33 jaar allerhande archieven om alles te weten te komen over de San José: van zijn bouw tot zijn laatste reis.

De plaats waar het schip uiteindelijk zonk, werd lang beschouwd als een van de grote maritieme mysteries. Met de hulp van een onbekende kaart uit 1729 die hij ontdekte, slaagde Dooley er echter in om de route te reconstrueren die de San José had genomen op zijn allerlaatste trip.

Zoeken
Op basis daarvan werd een gebied afgebakend waarin het wrak zich moest bevinden en nadat er toestemming was van het Colombiaanse ministerie van cultuur, begon het zoeken. Over de details daarvan heeft het Amerikaanse Woods Hole Oceanographic Institution (WHOI) gisteren voor het eerst bericht. Het instituut leverde een speciale duikboot die bij het onderzoek hielp en die er met sonar in slaagde om het scheepswrak te lokaliseren.

Een overzichtsbeeld van de plaats waar het wrak ligt.
Woods Hole Oceanographic Institution Een overzichtsbeeld van de plaats waar het wrak ligt.

Woods Hole Oceanographic Institution
De REMUS 6000 daalde vervolgens af tot 9 meter boven het wrak en nam daar foto’s. Daarop zijn onder meer gravures van dolfijnen te zien op de kanonnen, iets waarmee de definitieve identificatie van het schip gebeurde. “Het wrak was bedekt met sediment, maar op de beelden die de camera maakte op grotere diepte konden we toch nieuwe details ontwaren”, aldus Mike Purcell, de expeditieleider van WHOI. “Het gaf een groot gevoel van voldoening toen we het schip eindelijk vonden”, vult collega Munier aan, die alles telefonisch volgde. ’Het was een ongelofelijk moment.”

Titanic
Het was niet de eerste keer dat de REMUS 6000 imponeerde met zijn kunnen. De duikboot - die langdurige missies kan uitvoeren in uitgestrekte gebieden - slaagde er ook al in om het wrak te helpen vinden van een vliegtuig van Air France dat in 2009 neerstortte in zee, op enkele honderden kilometers voor de kust van Brazilië. REMUS maakte ook al foto’s en een kaart van de legendarische Titanic tijdens een missie in 2010.

Wat de San José betreft: de schat die aan boord was van het schip, werd de inzet van een juridische strijd tussen verscheidene landen en private bedrijven. Omgerekend zou die schat dan ook iets van een 14 miljard euro waard zijn, zo schrijft de New York Post. Maar het wrak is ook belangrijk omwille van zijn culturele en historische waarde. De artefacten aan boord kunnen immers een licht werpen op het economische, sociale en politieke klimaat in Europa in de vroege 18de eeuw.

UNESCO
Enkele weken geleden riep de UNESCO Colombia nog op om het wrak niet meteen commercieel te exploiteren. Colombia maakte intussen plannen bekend om een museum en een state of the art conservatielaboratorium te bouwen om de resten van het schip te bewaren en tentoon te stellen. De schat ligt vooralsnog op de bodem van de zee. En de exacte locatie blijft een staatsgeheim.

Bron: https://www.hln.be/wetenschap-plane...-ligt~afd12025/

Eigen mening: Langs de ene kant vind ik het een mooie zaak dat ze niet willen onthullen waar het wrak ligt. Zo blijft de historie bewaard en gaan er geen graafwerken etc gebeuren. Langs de andere kant, als ze al deze rijkdommen gaan opgraven, kan dit een serieuze boost zijn voor de economie van dat land. 14 miljard extra inkomsten voor een land kan ze serieus helpen en de eventuele schulden of begroting ten goede komen. Daarom stem ik ervoor om dit op te graven, in verband met de levensstandaard van de mensen nu te verbeteren. Jammer dat zo een monument moet verdwijnen maar we moeten de mensen nu helpen.