Link ontdekt tussen anorexia en autisme

Meisjes die lijden aan anorexia, vertonen gedrag dat doorgaans wordt geassocieerd met autisme. Zo zijn ze vaak bezig met details en hebben ze een bovenmatige interesse in systemen en orde. Dat blijkt uit een nieuw Brits onderzoek.

"Anorexia wordt doorgaans gezien als puur een eetstoornis", aldus autismespecialist Simon Baron-Cohen. "Dit nieuwe onderzoek duidt erop dat het brein van iemand met anorexia mogelijk veel gemeen heeft met het brein van iemand met autisme."

Inlevingsvermogen
De wetenschappers van de universiteit van Cambridge lieten 66 meisjes met anorexia aan drie tests deelnemen: een algemene autismetest, een test om na te gaan hoe systematisch ze denken en een empathietest. De meisjes met anorexia bleken vijf keer vaker binnen het autismespectrum te scoren dan de 1.600 tieners in de controlegroep. Ook bleken ze systematischer te denken en iets minder inlevingsvermogen te hebben, net als autisten, zij het in mindere mate.

Specialisten kunnen het onderzoek gebruiken om nieuwe strategieën te ontwikkelen voor de behandeling van anorexiapatiënten. "Het kan helpen om hun aandacht te verplaatsen van lichaamsgewicht en diëten naar een ander onderwerp dat net zo systematisch is", suggereert medeonderzoeker Tony Jaffa.

Datum: 06/08/2013
Bron: http://www.demorgen.be/dm/nl/993/Ge...tua/index.dhtml

Mening:

Eigenlijk verbaast het me niet zo dat wetenschappers een link hebben ontdekt tussen anorexia en autisme. Zoals in het artikel beschreven: als je het gedrag van een persoon met anorexia vergelijkt met dat van een autist, dan kom je heel wat gelijkenissen tegen. Autisten kunnen er niet tegen wanneer iets anders verloopt dan wat zij in gedachten hadden en willen dus volledige controle hebben over alles wat er gebeurt in hun leven, en iemand met anorexia zoekt ook naar controle op het gebied van eten en gewicht. Ik denk dat veel meisjes met anorexia zelf ook al wel beseften dat wanneer ze hun aandacht zouden verplaatsen naar iets waardoor ze ook een gevoel van controle krijgen, het vaak veel gemakkelijker wordt om om te gaan met hun eetstoornis en er misschien zelfs volledig van te herstellen. Alleen is er een verschil tussen dit beseffen en het ook daadwerkelijk kunnen. Wanneer je al zo lang zo intens bezig bent met enorm weinig eten en afvallen, dan is het niet zo gemakkelijk om die controle gewoon los te laten. Al je energie gaat naar je eetstoornis, en om je aandacht naar iets anders te verplaatsen moet je denk ik eerst klaar zijn om een stukje controleverlies te aanvaarden en dat is net het moeilijke aan het hebben van een eetstoornis. Hopelijk kunnen specialisten hiermee toch wat aan de slag en kunnen ze een goede behandeling ontwikkelen voor anorexiapatiënten waarmee ze toch heel wat meisjes en jongens redden van deze vreselijke ziekte.