Jong en online populair? Het ideale doel voor marketeers

Bedrijven en pr-bureaus gaan steeds meer op zoek naar jonge socialemediagebruikers met een uitgebreid netwerk om hun merken te promoten. In ruil voor spullen of reisjes zetten zij dan foto’s met zichzelf en het product of blogposts over het product online. "Door hen bereiken we een trendgevoelig publiek."

Wie reclamedeals wil sluiten met kledingmerken of frisdrankproducenten moet tegenwoordig niet meer Nicole Kidman of David Beckham heten. Geld krijgen ze er zelden voor, maar gratis reisjes en producten zijn een dankbaar alternatief voor een uitbreidend kransje invloedrijke digital natives.

“Bloggers en veelgebruikers van sociale media zijn de toekomst. Door hen te bereiken, spreken we vaak een trendgevoelig publiek aan dat ook nog eens constructieve feedback kan geven”, vertelt Barbara Soens van het Antwerpse pr-bureau Listenup.

“Een win-winsituatie”, noemt Charlotte Lepas het fenomeen. De 23-jarige studente Kunst- en Cultuurbemiddeling werd begin januari door een pr-bureau gecontacteerd. “Of ik mee op reis naar Amsterdam wou op de kosten van een rugzakkenmerk? Etentjes, uitstapjes, vervoer, alles werd door hen betaald. De enige voorwaarde was dat, als ik foto’s van de reis op Instagram postte, er verplicht enkele hashtags bij moesten staan. Ook foto’s van de cadeaus die ik kreeg, moesten worden vergezeld door de naam van het merk.”
Verdoken reclame

Dat de meerderheid van haar 2.320 Instagramvolgers weet dat de hele trip door de rugzakkenfabrikant gesponsord werd, bevestigt Lepas. “Maar of ze weten of het om reclame gaat, is misschien niet altijd helemaal duidelijk”, voegt ze er wel aan toe.

“Het is eigenlijk verdoken reclame”, zegt Joyce Koeman, professor Communicatiewetenschappen aan de KU Leuven. Zij deed al onderzoek naar reclame en jongeren. “Het is een strategie waarbij de boodschap niet door het bedrijf zelf wordt uitgestuurd, maar via een tussenpersoon loopt. Dat kan natuurlijk een zeker risico vormen. We zien dat jongeren zich doorgaans wel kritisch opstellen tegenover reclame, maar het zou kunnen dat ze zich nog niet echt hebben aangepast aan dit soort van adverteren.”

“Er zijn in principe geen richtlijnen voor dat soort van reclame maken ”, aldus Barbara Soens van het Antwerpse pr-bureau Listenup. “Het komt neer op de professionaliteit van de blogger om al dan niet duidelijk te vermelden dat hun blogpost een soort advertentie is.”
Weinig verplichtingen, geen contract

Met de samenwerking gaan de jongeren in zee met bedrijven, maar echt "verplicht" tot iets voelen zij zich naar eigen zeggen niet. “Het voelt allemaal heel vrijblijvend aan”, getuigt Kato Van Roey (18), die tot voor kort modellenwerk deed en daarnaast ook samenwerkte met een kledingmerk.

“Ik mocht elke maand twee outfits kiezen om mee naar huis te nemen. Dan moest ik wel zo snel mogelijk een tiental foto’s van mezelf in die kleren doorsturen en enkele kiekjes ervan op mijn Instagram plaatsen, maar verder ging het niet. Ik heb me nooit gepusht gevoeld.”

Ook Lepas geeft aan “weinig druk” te ervaren. “De afspraken verliepen via mail. Het ging allemaal heel gemoedelijk. Ik heb zelfs nooit een bindend contract moeten tekenen.”

Soens bevestigt dat grote bedrijven soms aandringen op een contract, meestal bij internationale samenwerkingen. “Maar voor korte deals volstaan enkele schriftelijke afspraken. Als alles goed op mail staat, mag dat toch geen probleem vormen? Onenigheden hebben we hier nog nooit gehad. Flexibiliteit is het sleutelwoord in de communicatiesector”, besluit Soens.

Bron http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/c...media/1.2622581

Eigen mening
Op zich vind ik het niet verkeerd wat de grote merken doen. Ze hebben een manier gevonden om hun producten nog meer naambekendheid te bezorgen. Ik denk eigenlijk dat deze manier van werken meer succesvol is. Stel nu dat een populair iemand op mijn school reclame zou maken voor een bepaald merk, zou ik sneller geneigd zijn om het te kopen dan wanneer een bekende acteur hiervoor reclame maakt. Het is meer werkelijkheidsnabij, en dat werkt aanstekelijk. Zoals de oudere generaties wel eens zeggen, 'de jeugd van tegenwoordig' is in de ban van social media. Ze kunnen (helaas?) niet meer zonder. Deze verdoken reclame verspreidt zich dan ook bijzonder snel. Goed nieuws voor de marketeers. Ze hebben een gat in de markt gevonden. Zoals in het artikel al werd aangehaald, mag hier natuurlijk geen misbruik van gemaakt worden. Ik weet niet of hier wetten of regels rond bestaan, maar moesten er zich problemen voordoen, hebben deze 'IT-girls' die reclame maken, niemand om op terug te vallen, en dat baart me wel wat zorgen. Als alles effectief verloopt zoals in het artikel geschreven staat, heb ik hier zeker geen problemen mee.

Ik vind dat de sociale media iets meer mag zijn dan enkel foto's en statussen. Dus, dat sommige populaire jongeren hier geld mee verdienen moet kunnen. De toekomst is nu eenmaal digitaal en dat wilt ook zeggen dat werkgelegenheden ook meer digitaal kunnen zijn. Maar, wat ik niet correct vind is dat sommige mensen die hun gelde verdienen met sociale media, veel meer verdienen dan een CEO of zelfs een dokter. Kijk maar naar populaire instagrammers of youtubers, de gemiddelde leeftijd is rond de 15. Met als gevolg vind ik het wel afrontelijk wanneer een 14-jarige meer verdient dan een dokter.

Ik volg de mening van Sharon grotendeels. Uiteindelijk vind ik het zelfs beter dat het zo gebeurd. Nu krijgen we ten minste nog een persoon achter te reclame. We eten wie wat promoot, iets wat zeker niet altijd gezegd kan worden. Maar al te vaak zie ik bepaalde promoties verschijnen op facebook van een site die ik enkele keren heb bezocht, dat ik vind ik pas akelig. Reclame is en blijft reclame en het zit overal. Het is dus ook niet zo heel raar dat mensen hier vrijwillig aan mee doen. Ik vind dit dan ook totaal aanvaardbaar. Ze doen er niemand mee kwaad en als ze de reclame niet meer kunnen hebben, kunnen ze deze persoon gewoon verwijderen. Dat kan jammer genoeg niet gezegd worden van de reclame die gemaakt wordt op tv of radio.

Het is natuurlijk te begrijpen dat grote merken op deze nieuwe evoluties volop willen inzetten. Dat de bloggers er zelf ook een loon aan over kunnen houden, is dan ook een logisch gevolg van de overeenkomst die er eigenlijk bestaat tussen de blogger en het bedrijf achter het merk dat gepromoot wordt. Ik stel me echter wel de vraag hoe de doelgroep van deze blogs nadenkt over wat ze te zien krijgen. Vaak zijn dit nog heel erg jonge pubers die nog erg beïnvloedbaar zijn en misschien niet meteen de kritische kanttekeningen kunnen maken bij reclame die wel zouden moeten gemaakt worden. Het feit dat er over deze soorten van adverteren bijna geen richtlijnen bestaan, is in mijn ogen een probleem.