Lynndie England schuldig bevonden aan misbruik in Aboe Ghraib


Een Amerikaanse militaire rechtbank heeft maandag de Amerikaanse soldate Lynndie England (22), die centraal staat in het schandaal rond de Iraakse gevangenis Aboe Ghraib, schuldig bevonden aan zes van de zeven aanklachten met betrekking tot de behandelingen van Iraakse soldaten aldaar. England riskeert tot tien jaar gevangenisstraf.

De foto van de 22-jarige soldate, die lachend een Iraaks gevangene aan de leiband houdt, is zowat het symbool geworden van de mishandelingen die plaatsvonden in de gevangenis nabij de Iraakse hoofdstad Bagdad.

England werd schuldig bevonden aan een aanklacht van samenzwering om gevangenen te mishandelen, een aanklacht van onbehoorlijk gedrag en vier aanklachten over mishandeling. Ze werd niet schuldig geacht van samenzwering om gevangenen te mishandelen in het geval van de gevangene aan de leiband.

In totaal werden zeven soldaten beschuldigd naar aanleiding van het verschijnen van foto's uit Aboe Ghraib. Vier van hen hebben schuldig gepleit in ruil voor strafvermindering. Het ex-vriendje van England, Charles Graner, werd in januari veroordeeld tot tien jaar cel. Het schandaal, dat ontstond in april 2004, bracht ernstige schade toe aan de geloofwaardigheid van de VS, een land dat zichzelf beschouwt als een leider inzake mensenrechten. (belga)


Weblog HLN, 26/09/05 23u06

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Drie jaar cel voor Lynndie England


FORT HOOD - De Amerikaanse soldate Lynndie England (22), het meisje dat in het schandaal rond de mishandeling van Iraakse gevangenen in de Abu Ghraib gevangenis op de foto stond met een man aan de leiband, is door een Amerikaanse militaire rechtbank veroordeeld tot drie jaar gevangenisstraf . Ze werd ook uit het leger ontslagen. England was maandag al schuldig bevonden aan zes van de zeven aanklachten. Op basis daarvan riskeerde tot tien jaar gevangenisstraf.

England barstte in tranen uit toen het vonnis werd uitgesproken. Ze vroeg de rechtbank ook of ze haar baby bij zich mocht houden in de gevangenis. De foto van de 22-jarige soldate, die lachend een Iraaks gevangene aan de leiband houdt, is het symbool geworden van de mishandelingen die plaatsvonden in de gevangenis nabij de Iraakse hoofdstad Bagdad. England werd schuldig bevonden aan samenzwering om gevangenen te mishandelen, onbehoorlijk gedrag en mishandeling.

In totaal werden zeven soldaten beschuldigd in het Abu Ghraib verhaal. Vier van hen hebben schuldig gepleit in ruil voor strafvermindering. Het ex-vriendje van England, Charles Graner, werd in januari veroordeeld tot tien jaar cel.


Weblog DS, 28/09/2005 - afp, dpa

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Abu Ghraib: waarom alleen kleintjes worden gestraft - Tien zondebokken voor Abu Ghraib


Lynndie England is schuldig bevonden aan mishandeling van Iraakse gevangenen in Abu Ghraib. Acht andere reservisten werden eerder al veroordeeld. Op een na kregen ze allemaal een gevangenisstraf. Hun onmiddellijke overste, Janis Karpinski, is de enige hogere officier die werd gestraft. Ze werd gedegradeerd. De tien zondebokken dragen evenwel niet alleen, en zelfs niet de grootste schuld.


HET moeilijkste, zei Lynndie England enkele maanden geleden in een tv-interview, is dat, als ik in de gevangenis beland, ik mijn zoontje niet zal zien opgroeien. De vader van dat zoontje is vermoedelijk Charles Graner (36). Hij werd beschouwd als aanvoerder van het groepje cipiers dat de Irakezen mishandelde en zit een celstraf van tien jaar uit. De 22-jarige England is geboren en getogen in Fort Ashby, in het straatarme Appalachengebergte van West-Virginia. Zoals vele arme en slecht opgeleide Amerikaanse jongeren ging ze in het leger. Dat biedt werkzekerheid. En zoals velen kon ze zich allicht niet voorstellen dat ze ooit in Irak zou terechtkomen.

Sinds 28 april 2004 is ze wereldberoemd. Die dag gingen foto's de wereld rond waarop ze staat te lachen met een naakte Irakees aan de leiband. Maandagavond is ze voor deze mishandelingen schuldig bevonden door een militaire jury. Eerder dit jaar werden al acht van haar collega's veroordeeld. Twee kregen een proces, zes gooiden het op een akkoordje met de aanklager in ruil voor een lichtere straf. Slechts een - Megan Ambuhl, die inmiddels met Graner is getrouwd - kwam weg zonder gevangenisstraf.

Ze hebben Iraakse gevangenen mishandeld, vernederd, ontmenselijkt. Dat staat buiten kijf. Het stuitende is dat ze de enigen zijn die moeten boeten voor de wandaden. England en haar collega's zijn niet de enige, zelfs niet de voornaamste, schuldigen voor het schandaal. In Abu Ghraib ging het niet om enkele rotte appels, maar om een verrot systeem. Daarvoor zijn tal van bewijzen:

De mentaliteit van de veroordeelde reservisten is ongetwijfeld weinig verfijnd, net als die van vele anderen die naar Irak werden gestuurd. Toen een website onlangs gratis toegang beloofde tot haar pornomateriaal in ruil voor beelden uit Irak, tartten sommige inzendingen de verbeelding. En in een gisteren door Time.com bekendgemaakt rapport van de mensenrechtenorganisatie Human Rights Watch (HRW) getuigt een militair dat ze in twee andere kampen in Irak heel vaak gevangenen mishandelden uit verveling of om hun frustraties af te reageren. ,,We deden het voor de lol. Het was een sport.''

Maar een legerleiding weet, of moet weten, dat ze van deze laaggeschoolden vechtmachines maakt, dat ze die jonge mensen in gevaarlijke en stressvolle situaties plaatst, en moet voorzorgen nemen. Dat niet alles pluis was in Abu Ghraib werd bevestigd door generaal-majoor Antonio Taguba, die op 31 januari 2004 naar Abu Ghraib werd gestuurd om de zaak te onderzoeken. Hij beschrijft de malaise onder de militairen die er werken, hun gebrek aan opleiding, de onderbezetting, hun frustraties, het falende leiderschap, het feit dat ze niet zijn opgewassen tegen hun taak.

Bovendien werd de militairen voorgehouden dat de gevangenen verantwoordelijk waren voor de dood van hun strijdmakkers en dat Irak mee achter de terreuraanslagen in New York en Washington zat. Hun prooien waren, met andere woorden, door en door slecht, eigenlijk geen mensen.

De wortels van het Abu-Ghraibschandaal liggen in Guantanamo, de Cubaanse basis waar gevangenen uit Afghanistan werden ondergebracht. Minister van Defensie Donald Rumsfeld besliste die gevangenen het statuut van unlawful combatant (onwettige strijder) te geven, waardoor de Conventies van Genève over de behandeling van krijgsgevangenen niet op hen van toepassing zijn. Die conventies zijn trouwens achterhaald door de oorlog tegen het terrorisme, adviseerde de juridische adviseur van het Witte Huis, Alberto Gonzales.

In Irak begon na de oorlog, die volgens president George Bush op 1 mei 2003 afgelopen was, de opstand. Dagelijks vielen er Amerikaanse doden. De regering en de legerleiding hadden er geen flauw benul van wie de aanslagen organiseerde en financierde. Ze wilden het onder meer van de gevangenen te weten komen. En dus werd generaal Geoffrey Miller eind augustus 2003 naar Irak gestuurd. Miller had voor Guantanamo een systeem ontworpen van straf en beloning om de gevangenen murw te maken voor ondervraging. Dat murw maken was de taak van de cipiers. De mishandelingen waarvoor England en de acht anderen zijn veroordeeld, vonden plaats in oktober en november 2003.

In het nieuwe HRW-rapport getuigt een militair dat hij zich ervan bewust was dat de mishandelingen die hij in Camp Tiger en Camp Mercury gadesloeg, overtredingen waren van de conventies van Genève, maar hij was ervan overtuigd dat dit alles in overeenstemming was met het officiële Amerikaanse beleid. Het was pas toen hij, na het uitlekken van het Abu-Ghraibschandaal, minister Rumsfeld in het Congres hoorde zeggen dat de VS in Irak de conventies letterlijk toepasten, dat hij begon te beseffen dat er iets niet in de haak was. Maar niemand van zijn oversten was bereid enige verduidelijk te geven. Als een iets hoger geplaatste en beter opgeleide militair al onder de indruk was dat de mishandelingen van hogerhand werden goedgekeurd, is het dan verwonderlijk dat reservisten als England dachten dat ze bevelen uitvoerden?

Overigens klaagden mensenrechtenorganisaties en het Rode Kruis al sinds het najaar van 2001 over de ,,wrede, onmenselijke en onterende'' behandeling van gevangenen. Maar de legerleiding en de politici verkozen de klachten te negeren, tot de foto's van England de wereld rondgingen. Toen het schandaal eenmaal was opengebroken, moesten er zondebokken worden gevonden. Want als de rotte appels niet uit de mand werden gehaald, zou dat een impliciete erkenning zijn dat het systeem verrot is.

Evita Neefs leidt de redactie Buitenland. Elke dag beantwoordt de redactie een actuele vraag.

www.hwr.org



©Copyright De Standaard, 28-09-2005

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Laat ons duidelijk zijn. De foto's met Lynndie England (en ook de andere Amerikaanse militairen trouwens) waarop Iraakse gevangenen vernederd zijn tot op het bot druisen in tegen alle conventies die je maar kan bedenken. Nogal logisch dat zo iemand daar wel enkele jaartjes achter de tralies eens goed over mag gaan nadenken. Het feit dat de betreffende een kind niet zal zien opgroeien is op zich ook zeer erg, maar daar had de dame in kwestie maar eerder aan moeten denken. Het stoort me vooral dat er in de regionen van de hogere officieren niemand is veroordeeld (en dat zal waarschijnlijk ook niet gebeuren). Alsof men tot op het allerhoogste niveau niet zou weten wat er gaande was. Laat me niet lachen. Ook hier mist het paraplusysteem zeker niet zijn effect. Amerika wil met die veroordelingen naar de buitenwereld bepaalde zaken recht zetten, maar ze slaan de bal kompleet mis. En dan nog Engeland die daar als een 'total freeky nutcase' in meeloopt. Ik kan maar 1 ding besluiten ... het is zeer triest gesteld met onze internationale waarden en normen. Eigenlijk zouden de leiders van een land daar een voorbeeld in moeten stellen maar dat is blijkbaar zeer moeilijk. Altijd maar op de kap zitten van een ander en niks kunnen verdragen van anderen naar jezelf toe. (als je met een vinger naar iemand wijst ... weet dan wel dat er nog altijd 3 naar jou terugwijzen.)
Van een wolf weet je dat je moet oppassen. De angst die je hier hebt is ingecalculeerd. Maar het ergst van al zijn die schapen die de mooie Jan naar buiten willen uithangen, maar net zo doortrapt zijn als de wolven zelf. Achteraf gezien is het wel goed dat het naar buiten is gekomen. Dat is tenminste toch al weeral eentje minder die in de doofpot moet blijven. Geloof me ... het belangrijkste en meest schokkerende zit daar nog in, maar zal er waarschijnlijk nooit meer uitkomen ook. Ik vertrouw die kerels voor geen cent.

Who Did You Torture During The War, Daddy? - Or, We Are All Torturers Now

By Ted Rall

09/29/05 "ICH" -- -- NEW YORK--Never miss the Saturday paper. Because it's the skimpiest and least-circulated edition of the week, it's the venue of choice for lowballing the stories the government can't completely cover up. September 24's New York Times, for example, contained the bombshell revelation that the U.S. government continues to torture innocent men, women and children in Iraq.

An army captain and two sergeants from the elite 82nd Airborne Division confirm previous reports that Bagram and other concentration camps in U.S.-occupied Afghanistan are a kind of Torture University where American troops are taught how to abuse prisoners who have neither been charged with nor found guilty of any crime. "The soldiers told Human Rights Watch that while they were serving in Afghanistan," reports The Times, "they learned the stress techniques [sic] from watching Central Intelligence Agency operatives interrogating prisoners." Veterans who served as prison guards in Afghanistan went on to apply their newfound knowledge at Abu Ghraib and other facilities in U.S.-occupied Iraq.

One of the sergeants, his name withheld to protect him from Pentagon reprisals, confirms that torture continued even after the Abu Ghraib scandal broke. "We still did it, but we were careful," he told HRW.

The latest sordid revelations concern Tiger Base on the border with Syria, and Camp Mercury, near Fallujah, the Iraqi city leveled by U.S. bombs in a campaign that officials claimed would finish off the insurgent movement. After the army told him to shut up over the course of 17 months--tacit proof that the top brass condones torture--a frustrated Captain Ian Fishback wrote to two conservative Republican senators to tell them about the "death threats, beatings, broken bones, murder, exposure to elements, extreme forced physical exertion, hostage-taking, stripping, sleep deprivation and degrading treatment" carried out against Afghans and Iraqis unlucky enough to fall into American hands.

"We would give them blows to the head, chest, legs and stomach, and pull them down, kick dirt on them," one sergeant said. "This happened every day...We did it for amusement." Another soldier says detainees were beaten with a broken chemical light stick: "That made them glow in the dark, which was real funny, but it burned their eyes, and their skin was irritated real bad." An off-duty cook told an Iraqi prisoner "to bend over and broke the guy's leg with a...metal bat." The sergeant continues: "I know that now. It was wrong. There are a set of standards. But you gotta understand, this was the norm."

Torture, condemned by civilized nations and their citizens since the Renaissance, has continued to be carried out in prisons and internment camps in every nation. But save for a few exceptions, such as France's overt torture of Algerian independence fighters during the late 1950s, it has been hidden away, lied about and condemned when exposed. Torture is shameful. It is never official policy.

That changed in the United States after 9/11. Current attorney general Alberto Gonzales authored a convoluted legal memo to George W. Bush justifying torture. Defense secretary Donald Rumsfeld joked about forcing prisoners to stand all day and officially sanctioned keeping them naked and threatening them with vicious dogs. Ultimately Bush declared that U.S. forces in Afghanistan would ignore the Geneva Conventions. By 2004 a third of Americans told pollsters that they didn't have a problem with torture.

Torture has been normalized.

By Monday, September 26, the story of torture at Camps Tiger and Mercury to which New York Times editors had granted page one treatment two days earlier had vanished entirely. Only a few papers, such as the Seattle Times and Los Angeles Times, ran follow-ups.

In his 2000 book "Unspeakable Acts, Ordinary People: The Dynamics of Torture" John Conroy presciently describes the surprising means by which democracies are actually more susceptible to becoming "torture societies" than dictatorships: Where "notorious regimes have fallen, there has been a public acknowledgement that people were tortured. In democracies of long standing in which torture has taken place, however, denial takes hold and official acknowledgement is extremely slow in coming, if it appears at all." Conroy goes on to describe the "fairly predictable" stages of governmental response:

First, writes Conroy, comes "absolute and complete denial." Rumsfeld told Congress in 2004 that the U.S. had followed Geneva "to the letter" in Afghanistan and Iraq.

"The second stage," he says, is "to minimize the abuse." Republican mouthpiece Rush Limbaugh compared the murder and mayhem at Abu Ghraib to fraternity hazing rituals.

Next is "to disparage the victims." Bush Administration officials and right-wing pundits call the victims of torture in U.S. custody "terrorists," implying that detainees--who are not charged because there is no evidence against them--deserve whatever they get. Dick Cheney called victims of torture at Guantánamo Bay, Cuba (who, under U.S. law, are presumed innocent) "the worst of a very bad lot." Rumsfeld called them "the worst of the worst."

Other government tactics include charging "that those who take up the cause of those tortured are aiding the enemies of the state" (Right-wing bloggers have smeared me as a "terrorist sympathizer" because I argue against torture); denying that torture is still occurring (numerous Bush Administration officials claimed that Abu Ghraib marked the end of the practice); placing "the blame on a few bad apples" (the classic Fox News-Bush trope); and pointing out that "someone else does or has done much worse things" (the beheadings of Western hostages by Iraqi jihadi organizations was used to justify torturing Iraqis who didn't belong to those groups).

Bear in mind: Conroy wrote his book in 2000, before Bush seized power and more than a year before 9/11 was given as a pretext for legalizing torture.

Citing the case of widespread and proven torture of arrestees by Chicago cops, Conroy noted: "It wasn't a case of five people...doing nothing or acting slowly, it was a case of millions of people knowing of an emergency and doing nothing. People looked about, saw no great crusade forming, saw protests only from the usual agitators, and assumed there was no cause for alarm. Responsibility was diffused. Citizens offended by torture could easily retreat into the notion that they lived in a just world, that the experts would sort things out."


Copyright © 2005 Yahoo! Inc (NYT, 24-09-2005)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Lynndie England uit zware beschuldigingen tegen haar superieuren


Charles Graner.De Amerikaanse soldate Lynndie England, die wegens de mishandeling van Iraakse gevangenen in Aboe Ghraib tot drie jaar cel werd veroordeeld, heeft zware beschuldigingen geuit tegen haar superieuren.

England is op de hoogte van nog ergere gebeurtenissen in de Amerikaanse militaire gevangenis in Irak, zo zei ze op de Amerikaanse tv-zender MSNBC. De 22-jarige vrouw verontschuldigde zich publiekelijk bij de mishandelden: "Ik had het recht niet jullie dit aan te doen. Het spijt me zeer. Ik hoop dat jullie me ooit op een dag zullen kunnen vergeven".

England was één van de hoofdfiguren in het Aboe Ghraib-schandaal. Twee jaar na de mishandelingen van gevangenen werd ze de afgelopen week door een militaire rechtbank in Fort Hood in Texas tot drie jaar gevangenisstraf veroordeeld.

Superieuren zagen foto's ook
Volgens England hadden superieuren foto's van haar met naakte Iraakse soldaten gezien. "Die foto's waren over heel de gevangenis verspreid. De superieuren wisten dat. Ze hebben de foto's ook gezien. Maar ze deden alsof hun neus bloedde", zei England. Medewerkers van de militaire voorlichtingsdienst hadden gezegd: "Doe zo voort met je job (...) Kunnen we een afdruk van die foto krijgen?"

De superieuren hebben nu iemand gezocht die ze de schuld in de schoenen konden schuiven en die ze met de vinger konden wijzen. Dat is zij dus geworden, omdat haar gezicht op de foto's te zien is, zegt England.

Gevangenen vernederen
Amerikaanse soldates waren volgens England bij de mishandelingen van naakte Irakezen aanwezig, om de gevangenen te vernederen en voor de aansluitende verhoren murw te slaan.

Maar volgens England waren er in Aboe Ghraib nog ergere gevallen van mishandeling. Een gevangene werd bijvoorbeeeld in de douche ingesloten en ging daarna tekeer als een varken dat gekeeld werd. "Dat achtervolgt me nog steeds, ik hoor dat geluid nog alsof het gisteren gebeurd is", zei England.

Charles Graner
England motiveert haar deelname aan de mishandelingen, omdat ze verliefd was op haar 14 jaar oudere vriend Charles Graner en blind vertrouwen in hem had. Graner was voor zijn inzet in Irak cipier geweest en England dacht dat hij wist wat hij deed. Ze wil er nu voor zorgen dat Graner nooit van zijn leven hun gemeenschappelijk kind zal zien. Graner zelf werd voor de mishandelingen in Aboe Ghraib tot tien jaar cel veroordeeld. (belga)

Weblog HLN, 04/10/05 18u22

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB