De Vlaamse bash tov Magnette is niet te stuiten: "hij legt Europa in de as" - "hij wil Vlaanderen kl*ten" - "we maken ons ten schande"... Niettegenstaande de jammerlijkheid van heel de zaak, wordt Magnette vooral vormelijk afgedaan als lafaard, onterecht, me dunkt. Onderhandelingen zijn op het hoogst politieke niveau gevoerd, Canada en de Europese Commissie zijn jaren bezig geweest met de onderhandeling en dan wordt van elke lidstaat plots verwacht dat ze op dergelijk korte manier akkoord gaat met CETA?

Hier ligt de misvatting die velen hebben van Europa: het is niet omdat elk land één commissaris aflevert aan de commissie, dat de desbetreffende landen per definitie akkoord gaan. "De enige rechtstreekse link" met België in deze case is Marianne Thyssen - commissaris van Werkgelegenheid, Sociale Zaken, Vaardigheden en Arbeidsmobiliteit. Zij zit in de Commissie die mee onderhandelt heeft met Canada, maar is het niet heel politiek naïef om de stem van héél België aan haar te geven?

Je kan Magnette aanspreken op zijn 'non', maar laat het politiek debat alsjeblieft een hoog gehalte houden i.p.v. vormelijk hem onderuit te halen en enkel maar te klagen omdat hij "een Waal is die er alles aan doet om Vlaanderen onderuit te halen". Hij verdedigt de Waalse belangen, niet de Vlaamse. Misschien ligt daar een bepaalde problematiek die verder onderzocht dient te worden in de ratificatieprocedure van de EU. Omtrent het korte tijdsbestek kan ik hem niet meer dan gelijk geven.