Het is oorlog. Dat is duidelijk sinds gisteren. Geen oorlog zoals we die kennen uit onze geschiedenisboeken, waarin de ene staat de andere bestrijdt op welbepaalde territoria en waarin vroeg of laat de witte vlag wordt geheven als teken van capitulatie. Zo ging het nog in de Tweede Wereldoorlog, maar die tijd is lang voorbij. Dat hebben we al geleerd van Vietnam, de Golfoorlog en andere conflicten.

Toch is het oorlog. Dat blijkt uit de taal van de Franse president François Hollande, die de noodtoestand in zijn land drie maanden wil prolongeren. En van zijn premier Manuel Valls, die het letterlijk zei: “Nous sommes en guerre”. Maar ook uit de uitspraken van de Russische president Vladimir Poetin, die de terroristen van IS “waar ook ter wereld wil opsporen” en de gouden tip met 50 miljoen dollar beloont. En uit de retoriek van de Amerikaanse president Barack Obama, die allang blij is dat Europa eindelijk mentaal rijp is voor een grootscheeps offensief tegen IS.

Na de reacties op de gebeurtenissen van dit weekend in Parijs mogen we er zeker van zijn: nu alle grootmachten hun krachten willen bundelen tegen IS, zijn de dagen van de organisatie geteld. Hoe, waar en wanneer het beslissende offensief zal plaatsvinden, moet nog blijken. Maar IS staat hetzelfde lot te wachten als Al Qaida. Dat is het goede nieuws.

Maar dat betekent niet dat ook de drijfveren achter deze organisaties zullen sneuvelen. De aanslagen in Parijs werden gepleegd in naam van IS, maar ze zijn naar alle waarschijnlijkheid georganiseerd en uitgevoerd door figuren die niet handelden in opdracht van de top van een organisatie. Het uitroeien van de IS-ideologie is geen militaire kwestie. En dat gegeven vormt de kern van de machteloosheid van de westerse wereld.

In die context is de discussie over de Belgische instellingen echt marginaal. De ministers Jan Jambon (Binnenlandse Zaken) en Koen Geens (Justitie) mogen dan – met toegeknepen billen, gezien de broek op hun enkels – hun best doen om de internationale minachting tegenover België te counteren, het moet duidelijk zijn dat ons land nooit de middelen zal hebben om het internationale terrorisme een halt toe te roepen. Maar natuurlijk moeten we er wel voor zorgen dat we zo efficiënt mogelijk het terrorisme aanpakken. De reorganisatie van onze diensten, de verhoging van onze budgetten, de noodtoestand in Molenbeek? Het zal wel. Maar op z’n best kunnen wij hoogstens een kleine bijdrage leveren aan het internationale verzet. En het is nog lang niet duidelijk wie daarin het voortouw zal nemen. De VS, de NAVO, de EU?

In elk geval staat het nu 1-0 voor IS. Er heerst paniek in Europa. De nationale regeringen doen alsof ze zich schrap zetten, maar in werkelijkheid heerst er paniek. Grootscheepse opsporingsacties worden uitgevoerd zonder zichtbaar resultaat, voetbalinterlands worden geschrapt en de Europese begrotingsregels zijn ineens niet meer heilig. Ons democratisch kaartenhuis staat onder druk.

Het is duidelijk welke debatten wij de komende maanden zullen voeren. Moeten onze wetten worden veranderd om de inlichtingen- en politiediensten extra wapens te geven, ook al gaat dat ten koste van de rechten en vrijheden van de burger? Moeten de veiligheidsbudgetten omhoog, ten koste van andere prioriteiten? Dergelijke discussies zullen in de Kamer worden gevoerd.

Bron: Gazet Van Antwerpen 18/11/2015
http://www.gva.be/cnt/dmf20151118_0...chiedenisboeken

Eigen mening: Volgens mij is er inderdaad een nieuwe oorlog begonnen. Ik vind dat die paar terroristen die ze nog zoeken heel hard moeten gestraft worden en laten afzien dat is mijn mening. Iedereen wil zich nu tegen de IS keren en dat is volgens mij positief want daardoor zijn we sterker. Ik denk dat er een oorlog is begonnen maar niet zoals de vorige oorlogen want nu gaan ze zich allemaal keren tegen één bepaald gebied. Ik vind dat ze allemaal moeten gestraft worden die er ook maar iets mee te maken hebben.