“De film ‘Black’ is indrukwekkend en meeslepend, maar ook heftig en rauw en dat kan bij jongeren beneden de zestien jaar een heftig effect hebben”, zegt Tine Van Dycke donderdagavond. Tine Van Dycke is lid van de filmkeuringscommissie die de film ‘Black’ een 16-pluslabel gaf. Ze is ook coördinator van Lessen in het donker, een vzw die filmprogramma’s voor jongeren organiseert. Opmerkelijk is dat het commissielid erg kritisch is voor de filmkeuringscommissie waar ze inzit. “Het systeem is totaal verouderd”, zegt ze. “De commissie zou ook een adviserende rol moeten hebben in plaats van een verbiedende rol.”

“In het geval van ‘Black’ zijn er veel jongeren die al lang naar de release van deze film uitkeken, die vrienden hebben die deelnamen aan de casting, en die veel sympathie hebben voor de regisseurs die overal promo maken voor hun film. Die regisseurs gaven bovendien zelf 14 plus als geschikte doelgroep aan. Bijgevolg is het jammer dat hen deze kijkervaring wordt ontzegd. Ze moeten bij wijze van spreken de dvd-release afwachten om de film dan toch te kunnen zien. Daar zal het label ook op vermeld staan, maar niemand zal hen verbieden de film te bekijken”, zegt Van Dycke.

Want het commissielid noemt het systeem van onomwonden “verouderd” omdat er zoveel gewicht wordt gelegd bij bioscoopreleases en dit niet het geval is bij andere platformen zoals Video On Demand van Telenet/Belgacom, Netflix, Youtube, Popcorntime, enzovoort.

“Geen duidelijke beoordelingscriteria”
“Momenteel ontbreekt het ook aan een goede coördinatie van de filmkeuring”, zegt Van Dycke. “Er zijn geen duidelijk omschreven beoordelingscriteria, richtlijnen of voorbeelden van films die al dan niet KNT zijn.” Van Dycke juicht daarom de vernieuwingspoging van cultuurminister Sven Gatz toe.

“Enkele scènes van ‘Black’ zijn rauw en expliciet in beeld gebracht”, zegt Van Dycke. “Bijvoorbeeld de verkrachting van Mavela. Die scène zit toch ook in het boek en die wordt toch ook door tieners gelezen, wordt dan opgeworpen, maar het verschil met het boek is dat je bij een film geen beroep doet op je eigen visuele verbeelding, maar dat de regisseur bepaalt hoe je die scène te zien krijgt. De beelden tonen in het geval van die verkrachtingsscène alles, er is weinig ruimte voor nuance of relativering.”

Zestien jaar
“Zestien jaar is een leeftijdsgrens waarbij jongeren genuanceerder naar film kijken dan jongeren onder de zestien”, besluit Van Dycke. “Ze kunnen situaties sneller in de juiste context zien, relativeren, feiten van fictie onderscheiden. Jongeren beneden de zestien zijn pubers. Ze denken en gedragen zich vaak in extremen, zien situaties vaker zwart-wit, kunnen moeilijk relativeren, ervaren heftige emoties. Daarom kan een film als Black bij min-zestienjarigen ook een heftig effect op hen hebben, omdat ze persoonlijk zelf nog in volle ontwikkeling zijn.”

Bron: De Standaard
http://www.standaard.be/cnt/dmf20151112_01967839

---------------------------------------------------------------------------------------

Persoonlijk vind ik het zeer positief dat Van Dycke zo kritisch is tegenover de filmkeuringscommissie waarin zij zelf zit. Hopelijk zorgt dit voor een nieuwe wind binnen die wereld. Ik ben namelijk ook van mening dat buiten het verbieden van bepaalde films voor jongeren onder de zestien of achttien, filmkeuringscommissies vooral advies moeten geven.

Sterker nog, ik ben niet zeker of verbieden überhaupt iets uithaalt. Verboden zaken zijn nu eenmaal spannend. Zo weet ik bijvoorbeeld nog dat bij de release van '50 Shades of Grey' leerlingen helemaal gek werden. In de stageschool waar ik toen les gaf, heb ik daarover een gesprek gehad met een aantal leerkrachten en zij gaven aan dat er inderdaad heel veel 13-jarigen en 14-jarigen naar de film gingen kijken. Die film was ook niet geschikt voor jongeren onder de zestien jaar, maar kennelijk kochten die jongeren een kaartje voor een andere film en glipten daarna naar binnen bij '50 Shades of Grey'. Die film is - net zoals Van Dycke het heeft over Black - echt niet geschikt voor zulke jonge mensen en kunnen door bepaalde scènes een grote impact hebben.

Hopelijk wordt er na verloop van tijd een nieuw systeem bedacht waarbij jongeren vooral gewaarschuwd worden van te voren. Dan verbieden ze geen films, maar zeggen ze in principe dat de jongeren de film kijken op eigen verantwoordelijkheid. In plaats van verbieden zouden ze dus beter afraden.