Net zoals Stef vind ik dit artikel zeker geen boecht omdat mensen nooit stilstaan bij emoties van dieren. Mensen zijn altijd zo erg op zichzelf gericht dat ze denken dat enkel mensen gevoelens hebben. Het wordt tijd dat dit artikel in de media komt, zodat de mens inzicht kan krijgen in het eigen egocentrisme. Graag zou ik Stef zijn reactie willen aanvullen met enkele voorbeelden die illustreren dat dieren echt rouwen om overleden soortgenoten en zelfs om overledenen uit een andere diersoort.
Mijn kat, Toulouse, had een jarenlange vriendschapsrelatie opgebouwd met een kat van een paar straten verder. Als ik ging wandelen of fietsen, kwam ik ze zo nu en dan wel eens tegen. Ze deden vanalles samen, van jagen tot zichzelf wassen. Enkele maanden geleden werd de vriend van mijn kant aangereden en was op slag dood. Ik weet niet of mijn kat het zien gebeuren heeft, maar toen ik van school terug kwam zag ik dat Toulouse naast zijn vriend zat. Mijn vader heeft toen samen met mij de kat begraven en Toulouse kwam geïnteresseerd kijken. Weken heeft hij om hem gerouwd, als we hem niet konden vinden wisten we waar we hem konden gaan zoeken. Als hij binnen was lag hij de hele dag in de zetel te jammeren. Als hij buiten was en niet kwam wanneer we hem riepen, dan moesten we hem bij het graf van zijn vriend gaan zoeken. Hij kon er uren bijliggen, zelfs als het regende. Het leek wel alsof hij dacht dat hij ooit terug zou komen. Het was een heel triestig zicht, want hij wou niet meer eten en leek geen fut meer te hebben (wat niet in zijn aard ligt, het is een zeer actieve kat!). Nu wrijft hij soms nog langs mijn benen om te vragen of ik nog eens met hem mee naar het graf van zijn vriend ga kijken. Ondertussen heeft hij het wel een plaatsje gegeven, maar ik ben er zeker van dat hij het nooit zal vergeten.
Een ander voorbeeld dat ik kan geven is het voorbeeld van een hond. In de straat waar mijn grootouders wonen, woonde een oude vrouw met een oude hond. Ze gingen elke dag wandelen en de hond werd verwend alsof het haar kind was. Op een dag werd de vrouw opgenomen in het ziekenhuis en mocht ze het ziekenhuis niet meer verlaten. Enkele weken later was de vrouw overleden. De hond miste haar baasje enorm. Elke dag kwam er bezoek, maar de hond wou niet meer eten of drinken. De kinderen van de vrouw zijn zelfs met de hond naar de dierenarts geweest, maar ook de dierenarts kon er niets aan doen. Uiteindelijk is de hond ook gestorven door uitdroging.
Er zijn nog veel meer voorbeelden, maar deze twee voorbeelden illustreren wel dat dieren echt evenwaardige gevoelens hebben als de gevoelens die wij als mens ervaren.