Ik ben het niet eens met Britt. Hoewel haar voorstel al een pak menselijker is dan wat momenteel gebeurt, ben ik absoluut tegen elke vorm van doodstraf.
Zolang er over eender welke vorm van misdaad en veroordeling ook maar een greintje twijfel kán bestaan, is het in mijn ogen onmogelijk om een doodstraf te verantwoorden. We kunnen zeggen 'het mag alleen in de allerergste gevallen, wanneer we 100 procent zeker zijn dat de schuldige ook écht schuldig is', maar wie bepaalt dan welke gevallen het allerergst zijn? Wie durft bepalen of hij hélemaal zeker is dat iemand schuldig is?
Er zijn genoeg gevallen van mensen die veroordeeld zijn op basis van DNA of bekentenissen (zaken waarvan men verwacht dat ze buiten alle twijfel vallen), en uiteindelijk onschuldig bleken. Kunnen wij het maken iemand onomkeerbaar te straffen wanneer we nooit hélemaal zeker kunnen zijn van schuld? Eén onschuldig veroordeelde is voor mij al genoeg om het hele systeem van doodstraf af te keuren.
Een veroordeling mag daarnaast ook geen kwestie van wraak zijn, vind ik. Een straf mag niet uitgezeten worden 'onder uitzichtloze omstandigheden', laat staan dat we iemand simpelweg van kant maken omdat we vinden 'dat hij niet anders verdient'. Ik kan garanderen dat ik voor élk misdrijf wel ergens iemand vind, die van mening is dat de dader een doodstraf verdient (een half uurtje reacties lezen op HLN.be maakt dit triestig snel duidelijk).
In een ideale wereld begeleiden we misdadigers en bereiden hen voor op een betere tweede kans in de maatschappij in plaats van hen simpelweg in een hok te steken tot hun tijd er opzit. Uiteraard zijn er gevallen die nooit meer terug in de samenleving kunnen komen omdat zij mentaal niet passen binnen onze maatschappij. Zelfs voor hen wil ik niet voor God spelen en bepalen dat zij dan maar vermoord moeten worden.