Sinds ze werd ingevoerd in de VS in 1977, is de dodelijke injectie een grote bron van controverse geweest. De executiemethode was bedoeld als meer menselijk alternatief voor de elektrische stoel, maar is ze wel degelijk pijnloos?

Clayton Lockett leverde in april 2014 een doodstrijd van drie kwartier na een mislukte executie. Hij stierf uiteindelijk aan een hartaanval. © Wikipedia.
Al meer dan 1.000 gevangenen werden in de Verenigde Staten geëxecuteerd met een dodelijke injectie. Dit 'menselijke alternatief' voor de elektrische stoel blijkt toch niet zo menselijk te zijn. Er zijn gevallen waarbij gevangenen twintig minuten tot zelfs een uur lang naar lucht happen, kreunen en kronkelen.

De dodelijke injectie bestaat doorgaan uit een cocktail van drie verschillende substanties die een pijnloze dood moet garanderen. Maar sommige staten houden er andere injectiemethodes op na, omdat er een tekort is aan producten.

Natriumthiopental is de eerste substantie die bij de gevangene wordt geïnjecteerd. Het moet de gevangene in slaap doen. Vervolgens moet pancuronium bromide de adem stoppen en stopt kaliumchloride ten slotte het hart. Kaliumchloride in de bloedstroom zou te vergelijken zijn met het gevoel levend verbrand te worden.

Een recente studie van onderzoekers uit Virginia en Florida heeft aan het licht gebracht dat bijna 90 procent van de geëxecuteerden pijn voelde bij een dodelijke injectie. In meer dan 40 procent van de gevallen was de gevangene bij bewustzijn. Omdat dokters en verplegers niet mogen assisteren bij een executie, wordt dat werk overgelaten aan mensen die daar geen specifieke training voor hebben gekregen.

Ondanks de wereldwijde kritiek, lijkt de dodelijke injectie niet meteen afgevoerd te worden. China, het land waar het grootste aantal mensen wordt geëxecuteerd, heeft onlangs de kogel vervangen door de dodelijke injectie.

Bron: http://www.hln.be/hln/nl/960/Buiten...ource=hootsuite
Mening:
Ik heb gekozen voor dit artikel omdat ik de problematiek omtrent de doodstraffen wil aankaarten. Naar mijn mening moet een ter dood veroordeelde gevangene sowieso een levenslange gevangenisstraf uitzitten en mag niet in aanmerking komen voor vervroegde of definitieve vrijlating. De ter dood veroordeelde gevangene mag naar mijn mening zelf de keuze maken of hij die levenslange gevangenisstraf uitzit in een uitzichtloze situatie met bijvoorbeeld dwangarbeid of dat hij kiest voor een menswaardige dood, zoals wij die toepassen door euthanasie (wat in onze westerse gemeenschap veel gebeurd bij terminale zieke patiënten die vragen om een menswaardig einde te stellen aan hun leven). Zo zouden ook ter dood veroordeelde gevangenen of levenslang veroordeelde gevangen het recht moeten hebben voor deze vorm van euthanasie (dus ZONDER pijn onder goed medisch toezicht) te kunnen kiezen.