Ik vind het binnen de maatschappelijke plicht van het onderwijs vallen om mee in te spelen op de radicaliseringsproblematiek. Jongeren in het secundair onderwijs zijn constant op zoek naar een gevoel van 'ergens bij horen', een plek om zich thuis te voelen en andere jongeren die zich verbinden door dezelfde ideeën of levensstijl. In vele gevallen leidt dit tot het toetreden tot bepaalde kliekjes of subculturen, in andere gevallen wordt hier helaas misbruik van gemaakt en vindt een jongere gelijkgezinden binnen radicaliserend gedachtegoed. Wij moeten als leraren dan ook onze verantwoordelijkheid hierin opnemen, en mee inspelen op preventie. De achttienjarigen uit ons land die naar Syrië vertrokken zijn, hadden zeker en vast nog geen extremistische standpunten toen zij als elfjarige aankwamen op de middelbare school. Het is tijdens deze periode dat zij zo vatbaar zijn voor zulke zaken, het is dan ook tijdens deze periode dat wij moeten ingrijpen.
Ik vind het bovendien erg goed dat hiervoor samengewerkt wordt met de desbetreffende cultuur, zodat wij samen met voorbeeldfuncties binnen de islam kunnen werken voor verdraagzaamheid en tegen radicalisering. Het is immers voor ons, als Westerse leerkrachten, lang niet eenvoudig om ons in de plaats te stellen van deze jongeren, laat staan hen vertellen wat wél en niet deugt aan bepaalde gedachtegoederen waar we zelf ver van afstaan.