De mening van Evelien kan ik begrijpen. Toch bekijk ik het op een andere manier. Dat onschuldige mensen de doodstraf toegewezen krijgen vind ik absoluut niet kunnen, dit zou ook niet mogelijk mogen zijn. Dit is onmenselijk, zowel tegenover 'het slachtoffer' als tegenover zijn/haar familie. De doodstraf mag volgens mij ook niet vaak gebruikt worden, want zoals in het artikel staat schrikt het weinig tot niet af. Mensen die hun leven beu zijn en de kracht niet hebben om zichzelf van kant te maken zullen durven denken dat het makkelijker is om een misdrijf te plegen en daarna de doodstraf te krijgen (onderschat nooit de gedachtegang van sommige mensen!).
Toch vind ik dat in sommige gevallen de doodstraf wel gerechtvaardigd kan worden. Denk maar aan een seriemoordenaar dat geen enkel blijk van spijt geeft en zichzelf op geen enkel moment slecht voelt na het uitvoeren van de feiten en de strafzitting. Horen dergelijke mensen nog bij 'de mens'? Wanneer mag/kan iemand zichzelf 'mens' noemen? Vooraleer gesproken mag worden over de term 'onmenselijk' is het belangrijk om eerst hierover na te denken.
Een ander groot probleem is het tekort aan plaatsen in de gevangenis. Mensen zoals ik hierboven beschreven heb, blijven waarschijnlijk hun hele leven in de gevangenis. Moeten andere criminelen dan naar huis kunnen omdat er geen plaats is? Moeten gezinnen zich onveilig voelen omdat er geen plaats meer in de gevangenis is voor criminelen terwijl er criminelen in de gevangenis zitten die het leven niet waardig zijn? Als er gesproken wordt over ethiek moet je wel met elke partij rekening houden en nadenken over alle mogelijke gevolgen van jouw beslissing.
De doodstraf moet daarom volgens mij wel kunnen, maar enkel wanneer het gaat om een zware misdrijf bij criminelen die sowieso nooit de gevangenis zullen verlaten en waarvan men 100% zeker is dat hij/zij de misdaad gepleegd heeft.