Ik ben eerder voorstander van een totaalverbod op roken in plaats van geleidelijk aan accijnzen verhogen. Mensen beroepen zich graag op hun vrijheden, waartoe roken zou moeten behoren, maar ik sympathiseer wel met de stelling die betoogt dat de verslavingsfactor van nicotine in zijn essentie een inperking van de persoonlijke vrijheid is.

Daarnaast zijn er ook wel veel tegenstrijdigheden in onderzoeken betreffende de daadwerkelijke effectiviteit van accijnzen. Sommigen beweren dat het een significante impact heeft op rookgedrag, anderen zeggen dat het verwaarloosbaar klein is. Er is wel een consensus over het feit dat het jongeren ontmoedigd, wat onweerlegbaar positief is.

Als een overheid werkelijk uit volle overtuiging begaan zou zijn met de gezondheid van diens burgers, lijkt een totaalverbod me het meest logisch.
Accijnzen invoeren onder het mom van "rookgedrag ontmoedigen" lijkt me dikwijls toch meer een dekmantel om een vast bedrag aan inkomsten uit accijnzen te garanderen. Een deel hiervan gaan uiteraard naar onze gezondheidszorg maar lang niet alles. De overheid bestaat heus niet enkel uit alleen geldwolven maar ik vermoed dat er wel een serieus intern conflict is tussen eigenbelang en hun verantwoordelijkheid. Om nog maar te zwijgen over het lobbywerk van de tabaksindustrie.

Het grote probleem bij zowel accijnzen als een totaalverbod is trouwens ook dat dit ook buiten de grenzen gehanteerd moet worden. Onze noorderburen komen geregeld over de grens om te profiteren van onze aanzienlijk goedkope tabak, de gierigaards.

Geef mij maar een totaalverbod als roker in plaats van steeds hogere accijnzen. Ik ben benieuwd tot hoe hoog deze accijnzen in de toekomst zullen oplopen. Maar hoe hoog ze ook zullen zijn, de kernvraag zal steeds dezelfde blijven: Kun je wel een prijs zetten op cool zijn?