Het Zwarte Piet-debat is er een dat stampend en schreeuwend door een kleine groep mensen naar het politieke niveau wordt gesleurd, schrijven N-VA-schepenen in Antwerpen Koen Kennis en Fons Duchateau. 'Daar stappen wij niet in mee. Een kindericoon is te belangrijk om aan een kleine groep over te laten.'

Laat ons eerlijk zijn. Als we vandaag vanuit het niets het Sinterklaasfeest zouden organiseren, dan zouden de bisschop en Zwarte Piet er niet bij zijn. De weldoener zou geen blanke, goedheilig man zou zijn. Zijn partner-in-speelgoed, zou geen zwarte man zijn in een kleurrijk pak. Wij vermoeden dat we eerder goedmenende aliens zouden creëren. Neutrale, kleurrijke wezens die niemand voor de borst kunnen stoten. Net zoals de Antwerpse vruchtbaarheidsgod Semini vandaag niet zou geconstrueerd worden met meer penis dan lichaam. Maar zijn dat valabele redenen om deze tradities dan maar bij het grof huisvuil te zetten? Wij vinden van niet.

We begrijpen ook dat buitenlanders die voor het eerst geconfronteerd worden met Zwarte Piet, oprecht geschokt zijn. Ze missen het kader van Sint & Piet dat wij met de paplepel hebben meegekregen.

En de evolutie die het fenomeen heeft doorgemaakt. Zwarte Piet is al lang niet meer de knecht, laat staan de slaaf van de Sint. Integendeel, in recente programma's is Piet het brein achter de hele pakjesorganisatie en Sinterklaas eerder een verstrooide oude man die zonder zijn vriend - niet knecht - zijn taak niet zou kunnen vervullen. Het zwart is het zwart van de schoorstenen waar hij door kruipt. Geen uitdrukking van de minderwaardigheid van een huidskleur.

De evolutie van onze mooiste kindertraditie is er onmiskenbaar één aan de moderne tijd en de daarbij horende inzichten. Zo maakt het de Sint al lang niet meer uit of iemand katholiek, moslim of Joost weet welk (on)geloof aanhangt. Hij is een kindervriend pur sang.

Het klopt dat die evolutie vooral inhoudelijk is. Niet vestimentair of uiterlijk. Sint en Piet zijn geen lieve aliens geworden doorheen de jaren. Dat is nu eenmaal eigen aan tradities. De herkenbaarheid van de personages die van generatie op generatie wordt doorgegeven, is van cruciaal belang voor de beleving van het feest. Anders verliest het de herkenbaarheid en de belevingswaarde voor de ouders en verwatert het geheel. De Sint verliest zijn mijter en lange baard niet, hoewel u verdomd veel moeite zal moeten doen om dergelijke geestelijke nog te vinden op de aardbol. Niemand schijnt zich daar aan te storen.

Zoals niemand het erg vindt dat hij uitspraken doet over het gedrag van onze kinderen, op voorwaarde dat er dit jaar 'geen stoute kinderen zijn'. Ook dat was ooit anders. De eerste Sinten in de 18de eeuw waren heuse boemannen die kinderen angst aan joeg. Een benadering die vandaag niet meer gepikt zou worden door ouders. Gelukkig maar.

Maar bij Zwarte Piet geldt dat niet. Hoewel de evolutie van het personage er ondubbelzinnig één is naar een gelijke van Sinterklaas, blijft hij de inzet van een polemiek die niets met het Sinterklaasfeest heeft te maken. Zwarte Piet, de kindervriend moet én zal herleid worden tot een maatschappelijk symbool van koloniale superioriteit en haat jegens de zwarte medemens.

Het is een debat dat stampend en schreeuwend door een kleine groep mensen naar het politieke niveau wordt gesleurd. Laat ons het heel duidelijk stellen: daar hoort het niet thuis. Ze willen onze maatschappij opzadelen met schaamte voor wat een mooie, waardevolle traditie is die zich aanpast aan de tijdsgeest. Daar stappen wij niet in mee. Daarom moet Zwarte Piet blijven. Een kindericoon is te belangrijk om aan een kleine groep over te laten.

Uiteraard is het vervelend als een zwarte man voor de twaalfde keer in de wachtrij bij de bakker door een kind als 'Zwarte Piet' wordt omschreven. We begrijpen zijn frustratie. Daar ligt echter een opvoedkundige taak bij ouders. Het is geen reden om het kind met het badwater weg te gooien.

Kinderen die Zwarte Piet zien in zwarte medemensen, zijn geen racisten. Een 11-jarige die met 'de kwestie Zwarte Piet' werd geconfronteerd reageerde spontaan: 'Zwarte Piet is een toch een vriend die cadeautjes meebrengt. Dat is toch een goed beeld van zwarte mensen'. Zwarte Piet als bruggenbouwer tussen mensen met een andere huidskleur? Zo kan het dus ook.

Laat ons de traditie bewaren in een evoluerende context. De Vlaming is nuchter genoeg om hier correct mee om te gaan. Als Piet ooit van kleur verandert moet dat in de geest van de poëzie zijn van het verhaal. Niet omwille van een politieke correcte dwanggedachte, die vreemd is aan het kinderfeest.

Bron: www.knack.be (05/10/2015)
Mening: Dit opiniestuk geschreven door Koen Kennis en Fons Duchateau zie ik als een mooie conclusie of afsluiter van het Zwarte Piet-debat. Ik sta de schrijvers dan ook volledig bij in hun mening. De beelden van felgekleurde en clowneske 'Pieten' van Nederland zitten nog vers in mijn geheugen. De beelden waren gewoon te surreëel voor woorden. Sinterklaas en Zwarte Piet is een traditie, een heilig huisje, waar niet té veel aan mag getimmerd worden. We moeten deze traditie dan ook behouden en er fier op zijn. Zwarte Piet is voor vele kinderen een van de eerste contacten met personen met een andere huidskleur en ook al is het eigenlijk het roet vanuit de schoorsteen, je kan als ouder de beste vriend van Sinterklaas gemakkelijk gebruiken als opvoedkundig hulpmiddel, kinderen kennis laten maken met andere culturen en nationaliteiten.