Het verbaast me niet veel dat er nog altijd geen verbetering lijkt te komen in de situatie van de kansarme gezinnen in België. De besparingsmaatregelen zijn al niet gunstig voor gewone arbeiders waardoor de kans op armoede niet bepaald afneemt. Daarbij komt nog eens kijken dat er enorm veel risicofactoren zijn om in armoede terecht te komen zoals de migratiegeschiedenis en de scholingsgraad van de ouders. Jongeren krijgen al snel een etiket als men weet dat de ouders niet of laaggeschoold zijn en daar zullen sommige leerkrachten ook sneller naar handelen.

Armoede is een vicieuze cirkel: als men niet veel geld verdient kan men geen dokter betalen, zal de gezondheid van de persoon in kwestie achteruit gaan en kan men bijgevolg niet gaan werken. Ik vind dat de overheid meer kan doen om deze vicieuze cirkel te doorbreken. De drempel om hulp te zoeken moet verlaagd worden zodat meer gezinnen ondersteund kunnen worden.

Zoals ook in het artikel wordt vermeld, is het voor arme gezinnen nog steeds moeilijk om deel te nemen aan de samenleving. Armoede is nog steeds een gevoelig onderwerp dat de meeste mensen ontwijken. Men wil wel dat armoede verdwijnt, maar waarom zelf helpen als anderen het ook niet doen? Zolang iedereen deze mentaliteit heeft, niet wil helpen en zich niet openstelt voor kansarmen/migranten, zullen deze mensen ook nooit kunnen integreren of deelnemen aan de samenleving.