Ik heb het gevoel dat kinderen tegenwoordig steeds minder het gevoel hebben te weten waar ze "thuis" horen of wie ze zijn. Langs alle kanten worden er zaken van je verwacht - je ouders, vrienden, mensen op school, ... - en ik kan me goed voorstellen dat kinderen dan soms door de bomen het bos niet meer zien.

Ik denk bovendien dat technologie ook iets te maken heeft met dit fenomeen. Vroeger liepen kinderen weg van huis om gewoon even "weg" te zijn, maar ik denk dat ze nu ook weglopen om even onbereikbaar te zijn. Denk er maar even over na; je bent bij na constant online, constant bereikbaar en tenzij je een bos naast je huis hebt staan kan je je vaak niet helemaal afzonderen (tenzij je een slaapkamer die je meestal niet op slot kan doen afzonderen noemt).