Onze kasseien worden gemaakt door Indiase kinderen

Een van de meest verkochte kasseistenen op de Belgische markt, ‘kandla grijs’, komt uit Budhpura, India, waar kinderarbeid schering en inslag is. ‘We vermoedden het al langer, maar we hebben er nooit iets aan gedaan.’
In Parana-Budhpura, een cluster van dorpjes in India, zijn kinderen bezig met hamer en beitel. Ze kappen kinderkopjes. Vaak vanaf hun achtste of tiende jaar. Voor werkelijk elk huisje en op elke hoek van de straat, zelfs vlak bij schooltjes, liggen er hopen steenafval uit de plaatselijke steengroeves gedumpt, klaar om er kasseien van te maken.

Per dag kunnen de kinderen er zo’n vijftig tot honderd maken. Daarvoor krijgen ze 1 tot 2 roepie per stuk, of enkele euro’s per dag. U betaalt er algauw 15 tot 20 euro per vierkante meter voor.

KINDERARBEID TOT IN ONS LAND

Heel wat Belgische importeurs doen gretig zaken in Budhpura, zo blijkt uit onderzoek van De Standaard. Dat doen ze niet rechtstreeks, maar via Indiase leveranciers die de kasseistenen bij lokale handelaren aankopen, die op hun beurt de steen rechtstreeks bij de gezinnen en kinderen ophalen.

Ga het maar eens na op de websites van Belgische verkopers van natuursteen: als zij de Indiase zandsteen ‘kandla grey’ of ‘kandla grijs’ verkopen - en zo zijn er veel, te veel om op te sommen - dan komt die zogoed als zeker uit Budhpura. De kasseistenen zijn honderd procent voor export bestemd, en dan nog bijna alleen voor de Noord-Franse, Britse én Belgische markt.

Misschien liggen de stenen wel op uw oprit of terras. Zeker is dat de terrassen op de Oude Markt van Leuven, het kerkplein van Merelbeke en voetpaden in tal van steden er vol mee liggen.

‘EIGENLIJK VERMOEDDEN WE DE KINDERARBEID AL LANG’

‘Ik zal niet zeggen dat alle kandla grey uit Budhpura komt, maar toch zeker 80 procent’, erkent Herwig Callewier. Hij is zaakvoerder van Beltrami en voorzitter van de Federatie voor Belgische Natuursteengroothandels (Febenat). In het verleden, zegt hij, werd de typische, grijze natuursteen uit de Condroz gehaald. ‘Ons land ligt er vol mee. Maar die kassei kost tegenwoordig stukken van mensen en wordt nog amper gemaakt. De Indiase steen lijkt er goed op en kan zeker drie keer goedkoper worden aangekocht.’

‘Met Beltrami doen we ons best. Wij gaan een paar keer per jaar naar India om poolshoogte te nemen. Lang niet alle bedrijven doen dat. Er zijn er zelfs veel die niet beseffen waar de steen in hun aanbod precies vandaan komt.’ Callewier zucht: ‘Eigenlijk vermoedden we allang dat in Budhpura kinderarbeid bestaat. Alleen hebben we er met de sector nooit iets aan gedaan.’

CHILD LABOUR FREE ZONES

Bram Callewier nodigt ons uit om Budhpura met eigen ogen te zien. Beltrami steunt er - als enige bedrijf - een project van de plaatselijke ngo Manjari, in partnerschap met de ngo Landelijke India Werkgroep (LIW). Ook Aravali, een semi-gouvernementele organisatie in India, zet haar schouders eronder. Bedoeling van het project is om kinderen uit het werk te halen en naar school te krijgen, zodat op lange termijn ‘child labour free zones’ kunnen worden uitgeroepen. Daarvoor is het nodig om dag aan dag nauwkeurig op te volgen welke kinderen niet naar school gaan.

In veertig procent van de gezinnen in Budhpura zou de vrouw er alleen voor staan, zegt LIW me. Veel mannen sterven rond hun veertigste aan silicose of stoflong. De slepende ziekte komt elke steenkapper vroeg of laat halen.

In De Standaard leest u morgen hoe onze reporter eerst op het hart gedrukt werd dat er geen kinderarbeid meer bestaat in de streek, waarna hij er zelf op uit trekt, om de tuin wordt geleid en uiteindelijk toch de kinderarbeid zelf kan zien en filmen.

Bron: De Standaard, 15 mei 2015
http://www.standaard.be/cnt/dmf2015...7e-53ea56d6af99

Mening: Praktijken als kinderarbeid komen nog steeds voor, maar zouden in te toekomst moeten verdwijnen. Ik vind het dan ook goed dat bedrijven zich mee inzetten in landen waar kinderarbeid voorkomt. Kinderen moeten naar school gaan en dingen bijleren zodat ze niet voor slechts enkele euro's per dag steen moeten gaan kappen om op hun veertigste te sterven. Naar mijn mening is het echt schandalig dat men de kinderarbeid wel vermoedde, maar er nooit iets aan gedaan heeft. Vandaar vind ik het zeer goed dat dit bericht nu in het nieuws komt. Zo worden mensen ook bewust gemaakt van wat ze kopen. Verkopers zouden eigenlijk hun hele productieproces moeten nagaan voordat het eindproduct wordt verkocht aan de klant. De klant heeft recht op de volledige informatie, vind ik. En daarbij, als verkopers zouden weten dat de stenen geproduceerd worden door kinderen zouden ze de producten misschien niet eens verkopen, waardoor de wanpraktijken meteen stil zouden vallen. Hopelijk denken verkopers twee keer na over hun producten na het lezen van dit artikel.