De reactie van M*thias kan ik begrijpen, maar hij bekijkt het enkel vanuit het standpunt van de mensen die in de desbetreffende huizen wonen. Het is belangrijk om ook te denken aan de mensen op de wachtlijst. Persoonlijk kan ik mij wel vinden in het idee van Homans.
Er zijn enorm veel mensen die wachten op een sociale woning. Deze mensen hebben soms nood aan een groter huis omdat ze een groot gezin hebben. Het is dan erg frustrerend voor deze mensen om te weten dat de grote huizen bewoond worden door slechts twee mensen, een ouder koppel. Doorgaans kiezen oudere koppels er zelf voor om kleiner te gaan wonen, omdat dit makkelijker is voor hen, maar er zijn ook ouderen die hiervoor te gehecht zijn aan hun woning. Ik begrijp dat. Een huis vol herinneringen laat je niet graag achter. Toch vind ik dat je er als oud koppel toch over moet nadenken. Een klein huis is op dat moment veel praktischer. Als ze terugdenken aan de tijd waarin ze zelf op zoek waren naar een sociale woning, moeten ze toegeven dat ze blij waren dat ze de kans kregen om in dat huis te wonen. Ik vind dat andere mensen deze kans ook moeten krijgen. Beslissingen maken is erg moeilijk, maar je moet de voordelen en nadelen afwegen en op deze manier een weloverwogen beslissing maken.
Het verplichten om te verhuizen klink misschien een beetje overdreven, mensen proberen te overtuigen is een beter idee. Als je mensen iets verplicht zullen ze sowieso tegenovergesteld reageren. Als je mensen zelf de keuze laat, maar hen adviseert, dan is het nog steeds hun keuze en voelen ze zich goed omdat ze een 'goede daad' gedaan hebben.
Mensen houden zich graag vast aan de negatieve punten van een beslissing, maar het is eveneens belangrijk om naar de positieve aspecten te gaan kijken. Op deze manier kunnen alle partijen tevredengesteld worden.