Net zoals K*tleen al aangaf denk ik dat we niet meteen moeten panikeren als we één van de drie genoemde symptomen herkennen. Het is niet omdat je zo nu en dan een slechte dag hebt dat je lijdt aan een burn-out. Als je toch ongerust bent kan je altijd eens langsgaan bij een arts. Hij/zij kan uitsluiten of bevestigen dat het gaat om een burn-out.
Het is wel zo dat steeds meer meer mensen hier last van hebben, zelfs kinderen. De prestatiedruk ligt zo hoog dat iedereen constant gestresseerd rondloopt en laat stress nu net DE oorzaak bij uitstek zijn voor een burn-out. Ouders staan hier meestal niet bij stil. Ze begrijpen niet hoe hun kinderen het schoolgebeuren ervaren. Ze staan er niet bij stil dat naar school gaan een stresserende bezigheid kan zijn, zeker als de kinderen het moeilijk hebben op school en/of gepest worden. Het stopt niet aan de schoolpoort, ook de sportclub, jeugdbeweging ... kunnen de nodige hoeveelheid stress met zich meebrengen. Wil dit dan zeggen dat kinderen geen sociale activiteiten meer mogen doen? Neen. Kinderen moeten sociaal bezig zijn, buiten spelen, hobby's hebben, sporten en naar school gaan. Je moet er als ouders alleen op toezien dat het allemaal niet teveel wordt voor het kind.
Volwassenen krijgen dan weer stress door het werk, jaloerse collega's, een teveel aan werk, echtscheiding, problemen met de kinderen, gezondheidsproblemen ... . Het is meestal een combinatie van verschillende oorzaken die ervoor zorgen dat je compleet onverwacht een burn-out krijgt. Het is ook op deze momenten dat mensen hun echte vrienden leren kennen, want enkel diegenen die echt om je geven zullen er op deze momenten voor je zijn.