Het is nooit leuk om te blijven zitten, ook niet voor kleuters. Iedereen denkt enkel aan de ouders als het gaan om zittenblijven, maar kleuters voelen het ook. Ze weten dat hun klasgenootjes naar het eerste leerjaar gaan en vragen zich af waarom ze zelf niet mogen overgaan. Het is de taak van de leerkracht en de ouders om dit zo diplomatisch en duidelijk mogelijk over te brengen naar deze kinderen toe. Ze mogen in geen enkel geval het idee krijgen dat ze niet goed genoeg of dom zijn. Het is in mijn ogen beter om een kind in de kleuterklas te laten dubbelen dan in het eerste leerjaar. Het kind heeft er geen baat bij als het naar het eerste leerjaar gaat wanneer het er nog niet klaar voor is. Op dat moment kan het kind de leerstof nog onvoldoende vatten en is de leerstof gewoonweg te moeilijk. Een kind kan pas overgaan naar het eerste leerjaar als het er rijp voor is.
Voor ouders is het nooit fijn om te horen dat hun kind beter zijn/haar jaar kan overdoen. De meeste ouders zullen het kind laten overgaan als het niet verplicht is om te blijven zitten, enkel en alleen omdat ze beschaamd zijn om dit nieuws naar de buitenwereld te brengen. Persoonlijk vind ik dit een beetje egoïstisch, want het kind is er wel de dupe van. Het kind zal zich doorheen zijn/haar gehele schoolloopbaan slecht voelen omdat hij/ zij de 'dommerik' van de klas is. Geen enkele ouder wil dat zijn/haar kind zich ongelukkig voelt. Het zittenblijven is niets om je voor te schamen, het grootste deel van de bevolking heeft al eens een jaartje overgedaan. Het belangrijkste is dat het kind zich gelukkig voelt op school, iets doet wat hij/zij graag doet en iets doet wat hij/zij kan (waar hij/zij goed in is). Een kind dat graag naar school gaat is veelal een gelukkig kind en gelukkige kinderen groeien doorgaans op tot gelukkige volwassenen.