Ik vind het erg jammer dat er zo weinig plaatsen zijn in de kinder- en jeugdpsychiatrie, maar eerlijk gezegd vind ik het niet zo'n slecht idee om jongeren vanaf 16 jaar al bij de volwassenen onder te brengen. Zelf heb ik ook een tijdje doorgebracht op een afdeling voor jongeren van 14 tot 18 jaar. Dit was eerlijk gezegd een regelrechte ramp! Doordat we daar samen zaten met allemaal jongeren met hun eigen problemen werd enkel negativiteit versterkt en zag je zelfs dat mensen het negatieve gedrag van anderen ook nog kopieerden. Ik denk dat er heel wat jongeren op deze manier misschien zelfs slechter buitenkomen dan dat ze binnengingen.
Ik denk dat het vooral belangrijk is om mensen samen te brengen met hetzelfde probleem, ongeacht de leeftijd. Ook dit heb ik meegemaakt, en hier motiveerde iedereen elkaar net positief. Je kan dan leren van elkaars ervaringen, want iedereen begrijpt wat je doormaakt.
Tijdens mijn laatste opname heb ik ook een meisje leren kennen en zij kon niet snel genoeg geholpen worden op een afdeling voor jongeren, en daarbij wilde ze er ook niet graag naartoe wanneer ze daar een keer gaan kijken is bij een intakegesprek. Voor haar depressie kon ze ook niet terecht op een afdeling voor volwassenen, daar is de minimumleeftijd 18 voor. Uiteindelijk, na ongeveer een jaar wachten, is zij een eetstoornis beginnen ontwikkelen. Haar ouders waren hier eigenlijk nog wel blij mee, want toen kon ze eindelijk wel geholpen worden, want op deze afdeling was de minimumleeftijd 16 jaar. Hopen dat je kind een eetstoornis ontwikkelt omdat ze anders niet geholpen kan worden, dat zou niet mogen!
Als je als enige jongere tussen allemaal volwassenen zit, dat is absoluut niet ideaal, wat je ook ziet in een situatie als deze. Maar wanneer al deze jongeren verdeeld zouden worden over de verschillende afdelingen, dan zou iedereen wel aansluiting vinden bij een aantal mensen op de afdeling.