De reactie van E*len kan ik zeker begrijpen, maar ik denk dat velen de werkdruk van een arts onderschatten. Als je doorgaans naar de dokter gaat, krijg je het idee dat de dokter enkel kort nagaat wat er mis zou kunnen zijn met jouw lichaam, wat de klachten veroorzaakt en hoe hij/zij de patiënt kan genezen. Dit lijkt allemaal erg gemakkelijk. Toch is dit niet zo. Dagelijks komt de dokter in contact met patiënten die ontevreden zijn over de diagnose. De dokters moeten dan uitleggen waarom ze die diagnose gesteld hebben en waarom ze die behandeling aanraden. Er zullen altijd mensen zijn die alles beter denken te weten, terwijl dit meestal niet zo is. Een dokter is ook maar een mens en kan zich gefrustreerd gaan voelen in zo'n situaties. Een dokter moet zich echter altijd kunnen beheersen, waardoor hij/zij alles zal opkroppen. Na jarenlange opkropping zal de dokter uiteindelijk een burn-out krijgen. Niet enkel vervelende patiënten zijn hiervan de oorzaak, maar ook tijdsdruk. Dokters gaan op huisbezoek, verliezen klanten ten gevolge van diverse redenen, worden door het gerecht ondervraagd over de gezondheidstoestand van bepaalde mensen om diverse redenen, worden na de spreekuren nog vaak aangesproken ... . Ik kan mij zeker voorstellen dat dokters het niet zien zitten om te werken tot hun 65ste, laat staan tot hun 67ste.