Ik heb zo mijn twijfels of het wel een goed idee is om de lat op te trekken naar 60%. Ik sluit hierbij dan ook aan bij de mening van Elise. Studenten die net van het middelbaar komen en gaan studeren aan een hogeschool of universiteit kiezen er vaak voor om te genieten van het studentenleven, maar dat wil nog niet zeggen dat ze de mogelijkheden om te slagen niet hebben. Stel dat je profiteert van je eerste jaar als student en niet zo'n goede resultaten haalt, moet je dan meteen afgeschreven worden? Is het niet aan de ouders om dergelijke minimumpercentages op te leggen? Zij betalen ten slotte toch voor het onderwijs van hun zoon of dochter. Ik ken een aantal gezinnen waarin dergelijke maatregelen gehanteerd worden. Zij kiezen er namelijk voor hun zoon/dochter op kot te laten gaan en van het leven te laten proeven, is zoon of dochter niet voor voldoende vakken geslaagd mogen ze het volgende jaar niet meer op kot en studeren ze van thuis uit. Op die manier houden de ouders de controle over het uitgangsleven van hun kind. Moeten we de vrijheid niet aan de ouders en studenten laten in plaats van minimumpercentages op te leggen?