Ik vraag mij af waarom die jongeren daar waren. We kunnen ons wel afvragen of deze jongeren niet wisten dat het gevaarlijk was. Wij, als toekomstige leerkrachten, weten goed genoeg hoe jongeren zich onder elkaar gedragen. Het kan even goed zo zijn dat één van de twee (of zelfs beide!) goed genoeg wisten dat het gevaarlijk kan zijn, maar we weten ook hoe groot de druk kan zijn als één van je vrienden zegt 'je durft niet'. Het kan ook zijn dat het een binnenweg was en ze wisten dat er weinig treinen op dat stuk reden en dat ze daarom op het spoor waren. Natuurlijk weten we niet zeker hoe het verlopen is, dus het is maar speculeren.

Ik probeer me vaak dan in te beelden hoe het moet zijn voor de ouders van de jongens. Ik denk dat je dan als moeder of vader heel vaak denkt: 'had ik maar...'. Maar vaak kan je absoluut niks doen aan zulke voorvallen. Ik kan mij voorstellen dat het niet weten waarom voor de ouders toch heel moeilijk te verwerken is.