Frederik De Brant (27) studeerde communicatiewetenschappen aan de UGent en is copywriter bij het Antwerpse reclamebureau These Days Y&R.


Beste Zweden, coalitieleden,

Ik heb nog nooit gestaakt, en ben dat in de nabije toekomst ook niet van plan. Vandaag ga ik gewoon werken. Maar dat betekent niet dat ik daarom jullie regeringskoers goedkeur, zoals Zuhal Demir in haar opiniestukje beweert (DM 10/12). En misschien ben ik niet alleen.
Uiteraard kan ik me enkel baseren op de gesprekken in mijn vriendengroep. Die gaan heus niet alleen over de Europese successen van Anderlecht. Ze gaan steeds vaker over politiek. De teneur: we zijn teleurgesteld in de toekomst die de Zweedse coalitie voor ons uittekent. Indexsprong, loonstop en afgeschafte woonbonus bieden ons niet veel perspectief. We zijn op zoek naar een beetje hoop en visie, maar vinden alleen een blauwdruk met een donker randje: eentje van een maatschappij waarin de kloof tussen rijk en arm alleen maar groter dreigt te worden. We zijn ontgoocheld omdat het regeerakkoord met geen woord over ecologie rept, maar wel miljoenen bespaart op onderwijs.
Met de verhoging van de pensioenleeftijd naar 67 heb ik vrede. Zolang ik niet getroffen word door vroegtijdige dementie, kan ik mijn job uitoefenen. Ik heb er niet eens al mijn ruggenwervels voor nodig, stel je voor. Mijn vriendin en zus, die hun brood verdienen met het heffen van koters van 15 kilo 't stuk - ze zijn kleuterjuf - denken daar enigszins anders over.
an komt nu het moment waarop jullie Zweden erop wijzen dat al deze maatregelen noodzakelijk zijn. Tot op zekere hoogte willen we dat aannemen. Maar wat steekt, is dat de besparingen zó eenzijdig zijn. Dat werknemers en kleine ondernemers méér belastingen betalen dan Colruyt op een miljoenenwinst. En dat er voorlopig geen intentie is om daar wat aan te veranderen. Ook al is 85 procent van de Vlamingen pro vermogenswinstbelasting. Omdat alle besparingsmaatregelen misschien ietsje minder drastisch zouden zijn als de lasten iets eerlijker gespreid worden. Jullie antwoord voelt als een natte dweil in het gezicht: "Sorry, dat staat niet in het regeerakkoord.

- "Ja, maar..."

- "Sorry, staat niet in het regeerakkoord."

Hoewel politieke onvrede hen bindt, hebben mijn vrienden nog iets gemeenschappelijk: ze staken vandaag niet. Ook bij ons is vandaag een werkdag zoals alle andere. Geen piketten, geen brandende palletten, iedereen wordt op kantoor verwacht. Ook ik ga aan de slag.
Dat betekent dat u mij noch mijn vrienden protesterend in de straten van Brussel zult aantreffen. Een eenduidige verklaring heb ik daar niet voor. Misschien is het defaitisme omdat jullie de indruk wekken geen millimeter van het regeerakkoord te zullen afwijken. Of is het eigen aan een ongesyndiceerde generatie, zeker in sectoren die geen vakbondstraditie kennen zoals de mijne. Of misschien ontbreekt de urgentie, omdat de besparingen op dit moment nog niet voelbaar zijn, de kloof tussen arm en rijk niet zo zichtbaar en ecologische problemen nog niet echt tastbaar. Maar langzaamaan groeit de twijfel over de toekomst.
Ik hoop dat jullie een niet te starre balans opmaken van deze stakingsdag. Dat jullie niet louter een opdeling maken tussen stakers en niet-stakers: tussen mensen die volgens jullie staken tegen de toekomst en mensen die akkoord gaan met deze regeringskoers.
Het is niet omdat we niet staken, dat we ons geen zorgen maken. Want samen met elke euro snijden jullie ook stukje voor stukje de hoop op een betere toekomst weg. Ik zal daar vandaag op het werk geregeld aan denken. Ik hoop dat jullie er ook even aan denken eens het sociaal overleg van start gaat.

Bron: http://www.demorgen.be/binnenland/het-is-niet-omdat-ik-niet-staak-dat-ik-me-geen-zorgen-maak-a2152359/ 15/12/2014

Eigen mening: Ik ben het eens met deze opinie. Dat de pensioenleeftijd wordt opgetrokken tot 67 jaar heb ik ook geen probleem mee maar dit is niet voor iedereen hetzelfde. Maar mensen die bijvoorbeeld in de haven werken, die kunnen dit gewoon niet aan. Die mensen breken letterlijk. Als men niet mee gaat staken wil dit niet zeggen dat je je geen zorgen maakt. Het is ook niet dat als je nu of een van de vorige stakingen effectief hebt gestaakt dat je tegen de toekomst bent. Ik denk dat er met staken niet veel wordt opgelost, als ik zo naar de tv kijk. Het kost veel geld en de regering lijkt toch niet te luisteren, maar zo weten ze natuurlijk al wel dat een groot deel van de bevolking er niet mee akkoord is, dat doet in mijn ogen al veel.