Het is niet zo dat wij nood hebben aan zeehondenproducten, daar zijn genoeg alternatieven voor. Voor de Groenlandse Inuit is zeehondenvlees daarentegen 'dagelijkse kost. Ze verwerken de zeehonden direct nadat ze gedood zijn. Bijna alle delen van de zeehond krijgen een bestemming. De campagnes van dierenbeschermingsorganisaties tegen het doodknuppelen van jonge zeehonden deden de markt in zeehondenhuiden volledig in elkaar storten. Als gevolg van deze campagnes heeft de Europese Unie (1983) de import en verkoop van producten van jonge zeehonden aan banden gelegd. Ik was verbaasd om te lezen dat Noorwegen daar nog subsidies voor gaf. Het is een stap in de goede richting, hoewel het de acties niet aan banden legt.