Ik denk dat beide kanten van het halfrond eens in de spiegel moeten kijken. Men komt de laatste tijd niet meer aan het rituele vragenuurtje, maar men maakt er een procedureslag van.

De oppositie (en dan heb ik het vooral over Laurette Onkelinx en Kristof Calvo) stelt geen inhoudelijke vragen en hekelt het doorschuiven van de vragen vanuit de regering. De regering op haar beurt verwijt de oppositie van geen inhoud te hebben. De oppositie repliceert op haar beurt dat het wel inhoudelijke vragen heeft, maar deze ook effectief aan een bepaalde minister wil stellen.

Overgiet het geheel wekelijks met een provinciale staking en één grote tijdbom op 15/12 en je krijgt een kakofonie van een weglopende oppositie, een groenlachende regering en een bevolking die er radeloos van wordt.

If you have a problem, if no one else can help, and if you can find him, maybe you can hire Siegfried Bracke.
Het spijt dat ik er een karikatuur van maak, maar de man doet het zichzelf aan. Hij geeft zélf toe dat hij een leek is (niet in zoveel woorden) en het reglement nog eens goed moet lezen. Je bent een speelbal, Bracke, en de oppositie profiteert hier van.