Het gaat er niet over dat hij aanwezig was op die bijeenkomst, maar dat zijn geloofwaardigheid een serieuze deuk heeft gekregen. Jambon heeft telkens ontkent dat hij daar aanwezig was, maar er zijn duidelijke bewijzen dat hij er wel was. Hij heeft dus gelogen en dat als vice-premier. Hetzelfde geld trouwens voor Bart De Wever.

Het tweede feit dat hier nog eens duidelijk wordt is de partijdigheid van Bracke. Oké, hij is van een bepaalde partij, maar hij moet zo neutraal mogelijk blijven. Door zijn kant de vraag te laten ontwijken en daarna de oppositie te waarschuwen wek je duidelijk het gevoel van partijdigheid. Een voorzitter onwaardig dus.

Het derde is dat premier Michel niet wil antwoorden. Heeft hij dan zelf geen vertrouwen meer in zijn liegende vice-premier? Kan hij niet antwoorden omdat hij weet dat de oppositie gelijk heeft? Of is er geen ander alternatief en moet men zich geen vragen stellen bij de geloofwaardigheid van enkele parlementsleden?

Het gaat dus niet over wat er in het verleden is gebeurd, maar over de geloofwaardigheid van Jambon, de neutraliteit van Bracke en het vertrouwen binnen de regering Michel I.

__________________
When the rich rob the poor, it's called business. When the poor fight back, it's called violence...