De besparingswoede neemt vreemde proporties aan vind ik. De cellen van de gevangenen zouden nu pas later open mogen en vroeger dicht moeten. Het is verwerpelijk dat men de besparingspijlen vooral richt op het zwakkere deel van in de maatschappij. Ook zij die gefaald hebben op hun levenspad, verdienen ooit een nieuwe kans. Het ergste wat je dan kan doen, is iemands hoop afnemen. Via bijvoorbeeld sport en werk moeten gevangenen terug op weg gezet worden naar een duurzame re-integratie in de maatschappij.