Het voorziene budget voor de kosten van repatriëringen daalt, van bijna 7,4 miljoen euro in 2014 tot net geen 6 miljoen volgend jaar. Een daling met maar liefst 25 procent.
Staatssecretaris Theo Francken (N-VA) - die als oppositielid nog felle kritiek uitte toen het budget voor gedwongen uitzettingen van mensen zonder papieren daalde onder de regering Di Rupo - ontkent de cijfers niet.

‘Op 11 oktober heb ik de eed afgelegd, enkele dagen later moest de begroting al klaar zijn. Op alle departementen is lineair bespaard, ook bij mij, maar er is binnen de regering afgesproken dat over het budget voor de kosten van repatriëringen bij de begrotingscontrole in februari nog grondig gepraat zal worden’, sust Francken.

De daling van het budget roept nochtans veel vragen op, omdat ze indruist tegen alles wat Francken wil: een forser terugkeerbeleid.

In zijn eerste interview (DS 13 oktober) hamerde de staatssecretaris erop dat hij volgend jaar 100 extra plaatsen in de gesloten centra van de Dienst Vreemdelingenzaken wil openen, goed voor in totaal 1.000 mensen zonder papieren extra die kunnen worden teruggestuurd. Een ambitieuze doelstelling waarvoor veel geld nodig is.

Bron:
De Standaard, 1 december 2014, (http://www.standaard.be/cnt/dmf20141130_01405258)

Commentaar:
Ik vind het ergens niet meer dan logisch dat alle departementen moeten besparen in tijden van crisis. Toch vind ik dat men hier een onderscheid moet maken tussen die visies die ze hebben voor de bepaalde departementen. Zo vind ik het bijvoorbeeld not done om te besparen op onderwijs, omdat goed kwaliteitsvol onderwijs de garantie voor de toekomst. Bovendien vind ik het nogal vreemd dat men op dit departement wilt besparen, terwijl men net zegt dat men meer en vooral consequenter mensen wilt terug sturen naar hun eigen land. Wanneer mensen te horen krijgen dat ze moeten terug keren naar hun land van herkomst, is het voor alle partijen beter dat dit onmiddellijk gebeurt. Zelfs voor de mensen die terug gestuurd worden, zo eindigt voor hen de onzekerheid en kunnen ze verder gaan met hun leven. Wel wil ik als kantlijn geven dat ik geloof dat men mensen enkel terug stuurt wanneer men er van overtuigd is, dat dit beter is voor die mensen. Wanneer men zeker is dat die mensen ginder niet in gevaar verkeren.