We leven inderdaad in een ziekmakende prestatiemaatschappij. Er is een onevenwichtige balans tussen werk en rust. Voor elk mens is het gezond om bezig te zijn en er is op zich niets mis met een gevuld leven. Wanneer er in je leven echter geen ruimte meer is voor andere zaken dan werkgerelateerde dingen, ben je fout bezig.

In onze maatschappij willen de meeste mensen veel en dit liefst zo snel mogelijk. Alles blijft maar op een snel tempo evolueren en iedereen moet kunnen bijbenen. Dit zorgt voor een enorme druk en resulteert in een ongezonde portie stress. Ik denk dat mensen nood hebben aan een portie zelfreflectie met als hoofdvraag: " Waar ben ik in godsnaam mee bezig?" Uit ervaring rondom mij merk ik helaas dat de mensen die dit doen, de mensen zijn die op persoonlijk vlak iets hebben meegemaakt. Het is opvallend dat mensen die op familiaal/ gezondsheidsgebied iets ernstigs ( bv.kanker of het overlijden van een dierbare) hebben meegemaakt plots beseffen dat het leven kort is en dat je ervan moet genieten. Jammer dat men daar op deze manier moet achterkomen.