Als ik terugkijk naar mijn studiekeuze ben ik blij dat mijn ouders/leerkrachten er waren voor mij. Ik werd overspoeld met verschillende studiekeuzes en had op dat moment nog geen flauw idee (of besef) van wat de mogelijkheden juist waren en van wat ze juist inhielden. Ik denk dat ouders hier (voor een deel) al een beter zicht op hebben. Ze moeten je niet verplichten om iets te doen, maar ze kunnen je wel steunen en sturen. Als je enkel gaat kiezen naar 'wat je leuk vindt', kunnen je toekomstmogelijkheden soms ook drastisch in gevaar komen.

Ik vind dat het probleem op de school zelf ligt. Ouders hebben die 'macht' om hun kind wat aan te praten, omdat scholen hier zo slecht op inspelen. Ik denk dat ik in mijn volledige schoolcarrière het woord studiekeuze 4x heb gehoord. Dat is veel te weinig! Een kind in ontwikkeling moet gestuurd worden door de instantie die het meeste over zijn of haar capaciteiten weet en vermits we zoveel uren achter die schoolbanken spenderen, zou de school ons hier goed in kunnen begeleiden. Er zijn zoveel studenten die de middelbare school uitstappen zonder maar een idee te hebben wat ze eigenlijk willen gaan doen/studeren. Dit is ergens toch een 'falen' van de school. Je ontwikkelt mensen, maar je weet niet naar waar die ontwikkeling uiteindelijk leidt? Ouders doen maar hun best om kinderen het goede pad op te sturen... Geef ook hen meer informatie! BSO wordt nog steeds ondergewaardeerd, terwijl we vakmensen nodig hebben in onze maatschappij. Misschien nu zelfs wel meer dan ooit.

Ik denk dat we hier een mooi evenwicht moeten zoeken tussen de school en het individu. Indien de school de studiekeuze beter begeleidt, zal de student ook beter in staat zijn om goede, afgewogen keuzes te maken. Zo beslissen ze niet enkel op gevoel (wat vind ik leuk), maar hopelijk ook op wat het beste is voor hen!