Zolang Vlaanderen vrouwen blijft discrimineren, zijn wij een flopregio

Fernand Van Damme studeert digitale media in het Zweedse Stockholm. In Zweden is het al feminisme wat de klok slaat tegenwoordig. In Vlaanderen leeft het debat maar niet in dergelijke mate: de auteur vraagt zich af waarom, want op onze lauweren rusten doen we maar beter niet. Dat bewijst het Loonkloofrapport 2014 van het federale Instituut voor de Gelijkheid van Vrouwen en Mannen, vorige week gepubliceerd.

In Zweden woedt het debat over de loonkloof tussen mannen en vrouwen in alle hevigheid. De feministische partij Feministiskt Initiativ heeft de Zweedse verkiezingscampagne in september dit jaar gedomineerd met een vurig pleidooi voor meer gendergelijkheid. Een parlementszitje zat er dan wel niet in voor de feministen, de traditionele partijen - zowel links als rechts - hebben het feminisme nu meer dan ooit omarmd. Het argument luidt: Zweden mag dan wel hoog scoren in internationale rankings, ook wij hebben nog een lange weg te gaan. Gendergelijkheid is een mythe, het deels op discriminatie gebaseerde loonsverschil pertinent.

Zweden prijkt op een vierde plaats in de Global Gender Gap Index, België op een tiende. Maar waarom reageert Vlaanderen dan niet Zweden-gewijs met ontzetting op het Loonkloofrapport dat de Belgische loonverschillen tussen vrouwen en mannen in kaart brengt? Hebben wij geen principes misschien?

Stagnatie
Eerst het goede nieuws: op langere termijn is er volgens het Loonkloofrapport 2014 een duidelijke dalende tendens waarneembaar in de Belgische loonverschillen tussen vrouwen en mannen. Het rapport komt tot die conclusie op basis van cijfers uit het enquêtejaar 2011.

Maar laat die euforiekreten maar achterwege: globaal genomen, dat wil zeggen over de hele Belgische economie gemeten, verdient een vrouw per werkuur gemiddeld nog altijd tien procent minder dan een man. Op dat vlak kan er alleen maar van een stagnatie gesproken worden. De loonkloof op jaarbasis loopt op tot 22 procent.

Vooral het gegeven van 'deeltijds werk' speelt hierin een grote rol. De kloof tussen voltijd- en deeltijdwerkers wordt ieder jaar groter. Er groeit een kloof tussen de comfortabele kant van de arbeidsmarkt met hoge lonen en voordelen, en de minder interessante, deeltijdse banen die ook op termijn weinig perspectieven bieden. In deze arbeidsmarkt met twee snelheden zijn vrouwen sterk oververtegenwoordigd in die tweede categorie van banen.
Conflictmijdende volksaard
49,6 procent van het loonverschil kan dan wel verklaard worden op basis van gekende factoren zoals het beroep, het al dan niet hebben van kinderen en de opleiding. 50,4% kan echter niet verklaard worden. De helft van de loonkloof tussen vrouwen en mannen is dus je reinste vorm van discriminatie.

Met de goedkeuring van de wet ter bestrijding van de loonkloof tussen mannen en vrouwen op 22 april 2012 werd een belangrijke stap gezet door de overheid, geruggesteund door vrouwenrechtenorganisatie zij-kant en ABVV. Ze biedt werknemersvertegenwoordigers een aantal instrumenten om komaf te maken met de loonkloof op sectoraal en ondernemingsniveau. Maar dat de weg nog lang is, dat valt niet te betwijfelen.

Mentaliteitsshift
Waarom blijven wij, Vlamingen, Belgen, zo u even wilt, zo onverschillig bij deze loonkloof? Is het onze conflictmijdende volksaard die ervoor zorgt dat we ons niet reppen, net zoals er geen volwassen debat over Zwarte Piet van de grond komt (DM, 12/11)?

Wij hebben het goed. Vlaanderen is een welvarende regio, maar zolang deze loonkloof bestaat, ben ik beschaamd om mezelf Vlaming te noemen. Waar blijft die publieke beroering?

"Mensen hebben mij gevraagd of ik een feminist ben? Ik denk niet dat het mogelijk is voor mij om dat te zijn... Ik ben een man", aldus 'lichtbaken' Pharrell Williams. Pure quatsch uiteraard, vrouwen én mannen hebben de verdomde plicht om de overheid, de sociale partners, maar vooral zichzelf een mentaliteitsshift aan te praten.

Bron: De morgen; http://www.demorgen.be/opinie/zolan...regio-a2122198/ ; (16/11/2014)

Eigen mening: Ik heb vorige week een artikel gelezen over het loonkloofrapport 2014. Daarvoor had ik eigenlijk nog niet nagedacht over het feit dat er soms een verschil is tussen de lonen van mannen en vrouwen. Ik ging ervan uit dat in een Westers land als België, zo’n loonkloof niet meer bestond of slechts heel kleinschalig was. Ik vind zeker dat de mensen hier bewust van moeten worden. Past het nog wel bij onze mentaliteit dat er nog steeds ongelijkheid is tussen mannen en vrouwen? Ik vind van niet. Meestal worden we toch opgevoed met het feit dat er gelijkheid is tussen mannen en vrouwen en dan blijkt in de praktijk dat dat niet altijd zo is. Ik vind dat er dringend aandacht moet aanbesteed worden.