Na een verwarrende dag waarin meer vragen werden gesteld dan beantwoord, hier een round-up van wat we weten over de schietpartijen buiten en in het Canadese parlement.

De chronologie

Om 9u55 of daaromtrent stapte een man met een zwart-witte bandana uit een auto zonder nummerplaat, die hij fout had geparkeerd aan het National War Memorial, het graf van de onbekende soldaat. Daar staat sinds 8 jaar, na een incident met wildplassers, permanent een erewacht van twee soldaten, die een geweer dragen maar zonder munitie.

De man, later geïdentificeerd als Michael Zehaf-Bibeau, net 32 geworden, liep op de soldaten af en schoot een van hen van dichtbij in de borst. Er werden, al naargelang de getuigenen, 2 tot 6 schoten afgevuurd.

Terwijl de andere soldaat en omstanders de zwaargewonde soldaat probeerden te reanimeren, stapte Zehab-Bibeau met forse pas, maar ogenschijnlijk rustig, terug naar de auto, en reed weg, maakte rechtsomkeer richting parlement.

Het slachtoffer, de 24-jarige korporaal Nathan Cirillo, een jonge vader, overgekomen uit de stad Hamilton, overleed kort na zijn overbrenging naar het ziekenhuis.

De schutter liet zijn auto achter en carjackte het voertuig van een minister. Met die auto reed hij het parlement binnen (dat is de versie van het toonaangevende Canadese nieuwsprogramma The National, volgens andere versies liep de schutter naar de ingang).

Dat hij zo makkelijk het parlement inkon, wordt nog stof voor onderzoek.

Woensdag is een drukke dag in het parlement omdat de fracties vergaderen. Eerste minister Stephen Harper was bijvoorbeeld aanwezig op de vergadering van zijn Conservatieve Partij. Hij werd meteen weggeleid naar een onbekende lokatie.

Nadat ze een eerste salvo hadden gehoord, blokkeerden parlementairen en hun medewerkers met meubels de deuren van de vergaderzalen.

De schutter liep een heel eind door het parlement, de erehal door, tot aan de bibliotheek. Daar ontstond een vuurgevecht met de ordemacht, onder leiding van Sergeant-at-Arms Kevin Vickers. Vickers heeft vooral een ceremoniële functie in het parlement maar hij leidt ook de ordemacht.

In totaal werden "30 tot 50" schoten gehoord.

De schutter werd dodelijk geraakt. Twee anderen werden gewond, een ervan in het been geschoten.

Geen halfuur nadat ze begon, was de actie afgelopen.

Een parlementair journalist van The Globe and Mail die zich in het parlement bevond, legde een deel van de schietpartij met zijn iPhone vast.

Gedurende uren werd er in Ottawa van uitgegaan dat ook elders was geschoten, in een hotel, aan een mall. Maar dat werd later tegengesproken. Dat er meerdere schutters zouden of konden zijn, werd echter door de politie niet ontkend, ook niet bevestigd trouwens. Er werd een grondig onderzoek gevoerd in de binnenstad, en ambtenaren en leerlingen bleven urenlang opgesloten in kantoren en scholen. Parlementsleden en hun medewerkers bleven alles samen meer dan 10 uur opgesloten, de helft daarvan in de met meubels beveiligde vergaderzalen. De politie gaf tijdens een persconferentie aan "compleet verrast" te zijn door de aanval.

Wat is bekend van de schutter?

Michael Zehaf-Bibeau werd in 1982 in Canada geboren. Hij werd in 2003 of 2004 in Montréal veroordeeld tot een korte gevangenisstraf wegens drugsbezit. In 2011 moest hij in Vancouver voor de rechtbank verschijnen op beschuldiging van betrokkenheid bij een overval. Daarbij onderging hij een psychologisch onderzoek dat hem als toerekeningsvatbaar katalogeerde.

Zijn vader zou in Libië tegen het regime van Khadafi gevochten hebben. En zijn moeder zou in overheidsdienst werken.

Of hij als moslim opgroeide is onduidelijk, maar hij zou recent een extreme vorm van de islam omarmd hebben. Volgens enkele Canadese krantenberichten, onder meer in The Globe and Mail, en volgens de Amerikaanse tv-zender CBS, werd zijn paspoort recent ingetrokken, omdat de autoriteiten hem als een "reisrisico" zouden beschouwen, als iemand die in Syrië of Irak zou gaan vechten. Dit is niet officieel bevestigd.

De context

Of er een verband is, is onduidelijk maar de schietpartij in Ottawa volgt 2 dagen nadat een man, Martin Rouleau, blijkbaar uit protest tegen de Canadese steun aan de anti-IS-coalitie en uit sympathie voor IS, inreed op 3 militairen, en daarbij een van die militairen doodde.

Dinsdag zijn er zes Canadese gevechtsvliegtuigen naar Irak vertrokken om daar deel te nemen aan acties tegen IS.

Rouleau was een van 90 "risicogevallen" die door de overheid gevolgd werden. Zijn paspoort was ingetrokken. Ook hij had plannen om naar Syrië te vertrekken. Er was volgens de politieagenten die hem geregeld opzochten, geen aanleiding om hem aan te houden.

"We zullen onze acties tegen het terrorisme opvoeren", zo zei premier Harper uren na de schietpartijen, "we zullen ons niet laten intimideren". Hij kondigde ook aan dat de veiligheidspolitiek herbekeken zou worden, onder verstaan, tegenover de 90 risicogevallen.

Wat de dader met zijn aanslag aan het oorlogsmonument en het parlement ook op het oog had, hij raakte twee beladen Canadese symbolen. Weinig landen zijn zo vervuld van de oorlogen van het verleden als Canada, dat honderdduizenden landgenoten verloor in de wereldoorlogen. Tot in het kleinste stadje vind je uitvoerige monumenten voor de gesneuvelden, met foto's van de slachtoffers en druk bijgewoonde parades op november.

En het parlement, dat wordt geacht, aldus oppositieleider Thomas Mulcair, een plaats te zijn waar men vreedzaam van mening verschilt. Dat is het tegenovergestelde van een gewapend conflict. "We worden morgen met evenveel liefde wakker als vandaag", aldus Mulcair, dat is, zo zei hij, het beste antwoord op een aanslag als deze, die probeert haat te zaaien.


mening: Nog geen dag na het vertrek van de eerste gevechtsvliegtuigen is er al een aanslag gepleegd. Hoe de aanslag staat beschreven, kan je naar mijn mening iets soortgelijks niet voorkomen. Ja je kan natuurlijk meer blauw (in Canada rood) op straat laten patrouilleren. Maar geeft dat ook geen slecht signaal aan u bevolking als regering? Dat je als regering bang hebt voor aanslagen? Deze vreemde oorlog is moeilijk te begrijpen. Hoe IS-leden iemand kan overtuigen om zo'n aanslagen te plegen, het is onbegrijpelijk. Maar dit maakt het ook zo moeilijk voor de regeringen. Je weet nooit wie en waar je vijand is.

bron: http://www.knack.be/nieuws/wereld/a...mal-448985.html