Uit onderzoek van Bond zonder Naam (BZN) blijkt dat een kwart van de Belgen zich sociaal eenzaam voelt en dus te weinig vrienden heeft. Opvallend: ook één op de vijf 18- tot 30-jarigen zegt zich eenzaam te voelen. ‘Het is iets wat iedereen kan overkomen. Ook jongeren’, zegt BZN-medewerker Ine De Rycke.
Meer contacten maakt minder eenzaam? Die stelling gaat niet helemaal op. ‘Naast sociaal eenzaam kunnen mensen zich ook emotioneel eenzaam voelen’, zegt Ine De Rycke van Bond zonder Naam. ‘Ze hebben misschien veel kennissen, en wel 300 Facebook-vrienden, toch kunnen ze nergens terecht wanneer ze echt met een probleem zitten. Het ontbreekt hen aan betekenisvolle, hechte en affectieve relaties.’
Liefst 28 procent van de Belgen, meer dan een kwart van de bevolking dus, voelt zich sociaal eenzaam, en vindt dat hij of zij amper vrienden heeft. Dat blijkt uit een studie van Leen Heylen. De onderzoekster bij Thomas More Hogeschool bevroeg in opdracht van Bond zonder Naam 7.163 Belgen tussen 18 en 79 jaar. Opvallend is dat bijna eenvijfde van de Belgen – 18 procent – aangeeft zich emotioneel eenzaam te voelen. 14 procent van de 18- tot 79-jarige Belgen ervaart zowel sociale als emotionele eenzaamheid.
Nog uit de enquête blijkt dat de stelling ‘hoe ouder, hoe eenzamer’ niet helemaal opgaat. Bij de veertigers, vijftigers en zestigers voelt 30 procent zich eerder ernstig sociaal eenzaam, tegenover 27 procent bij de 70-plussers. Wie jonger dan 30 is, loopt het minste risico op dat soort eenzaamheid. Toch ervaart ook in deze groep bijna één op vijf een matig tot ernstig tekort aan contacten met familie, vrienden of kennissen.
En dat is op z’n minst vreemd. Nochtans hebben jongeren met hun smartphones en sociale media heel veel mogelijkheden om met elkaar in contact te komen. ‘En die zijn uiteraard belangrijk om netwerken te onderhouden’, stelt De Rycke. ‘Maar tegelijk creëren Instagram en Facebook een ideaalbeeld waar jongeren zich aan spiegelen. Op de duur koesteren ze onrealistische verwachtingen die helemaal niet meer stroken met de realiteit. Zo krijgen ze de indruk iets te missen, wat dan weer een gevoel van eenzaamheid kan veroorzaken.’
Ook gezondheid speelt een bepalende rol in de manier waarop je de kwaliteit of kwantiteit van je contacten ervaart. Wie zijn gezondheid goed inschat, loopt veel minder risico om sociaal en emotioneel te vereenzamen. Zo voelt 34 procent van de personen die langdurig of chronisch ziek zijn, zich sociaal eenzaam, tegenover 25 procent van de Belgen zonder deze gezondheidsklachten. Eenzelfde beeld verschijnt bij emotionele eenzaamheid. Van de langdurig of chronisch zieken is 26 procent emotioneel eenzaam, tegenover 15 procent van de populatie die niet met langdurige of chronische ziekte wordt geconfronteerd.
Een wondermiddel tegen eenzaamheid bestaat er niet, zegt De Rycke. Het gevoel is immers subjectief en voor iedereen anders is, klinkt het. ‘Vereenzaming is een proces dat er langzaam maar zeker insluipt. Vooral bij kantelmomenten in het leven - een eerste kind, bijvoorbeeld, of een scheiding - verkleint de sociale cirkel. Het is belangrijk erover te waken dat dat niet gebeurt. Overkomt het je toch, raden we aan om terug te gaan in de tijd. Waar ben je de draad verloren en waar kan die terug worden opgepikt? Is het mogelijk om opnieuw contact op te nemen met de studievrienden van vroeger?’ Ook vrijwilligerswerk helpt. ‘Wie samen naar één doel streeft, voelt zich meer verbonden. Maar dat heb je ook in de sportclub. Of wanneer je een workshop volgt. Verplicht jezelf om tijdens de pauze een praatje te maken. Door preventief in te grijpen, is de kans minder groot dat je eenzaam zult eindigen.’
Bron: www.nieuwsblad.be
Mening: Veel mensen voelen zich eenzaam. Dit geeft een negatief effect op hun gedrag en hun omgaan met andere mensen. De mensen die zich eenzaam voelen kunnen best een manier zoeken die hen hierbij helpt, contacten zoeken van vroeger of hen laten verder helpen door een psycholoog.