In tegenstelling tot Maurane denk ik dat de term 'depressie' geen taboe meer is en geen slechte naam heeft. Steeds meer mensen kampen met dit probleem en niemand kijkt nog afgunstig naar mensen waarvan ze weten dat ze hiermee te maken hebben. Tien jaar geleden was dit nog wel zo, toen werd je aan de kant geschoven als de arts jouw vertelde dat je aan een depressie leed. Ik ben blij dat mensen met depressie in de hedendaagse maatschappij aanvaard worden zoals ze zijn. Ik wil hier echter wel de kanttekening bij maken dat dit niet voor iedereen geldt. Er zullen altijd mensen zijn die afgunstig kijken naar andere mensen. Ik vraag mij dan wel af over wie dit het meest zegt, over de persoon die lijdt aan een depressie of over de persoon die er afgunstig naar kijkt.

De inhoud van het artikel vind ik positief. Enkele jaren geleden kreeg je steeds medicatie voorgeschreven als behandeling voor een depressie. Psychotherapie was dan een optie, een keuze die de patiënt zelf moest maken. Een depressie heeft altijd een onderliggende reden, meestal stress. Medicatie zal die stress niet wegnemen. Het zal er wel voor zorgen dat de patiënt meer relaxed is, maar de onderliggende oorzaak wordt hiermee niet weggenomen, dit is één van de redenen waarom een depressie zo vaak terugkomt. Ik vind dat mensen met een depressie veel moeten praten. Door te praten kunnen ze hun frustraties vertellen aan iemand (wat ze voorheen misschien niet konden doen). Dit is de eerste stap in de strijd tegen een depressie. Veel praten is ook noodzakelijk voor het vinden van de onderliggende oorzaak. Er zijn patiënten die de onderliggende oorzaak niet weten, ze weten niet waarom ze zich zo slecht voelen. Door het praten met een deskundige kan de deskundige nagaan wat het exacte probleem is. Als dat probleem opgelost kan worden is de kans groot dat de depressie weg zal gaan.

Kortom, de combinatie van pillen en psychotherapie of psychotherapie alleen vind ik een hele verbetering ten opzichte van enkel het slikken van pillen.