Vandaag de dag is het inderdaad zo dat we onze smartphone niet meer kunnen missen. Alles wordt tegenwoordig digitaal geregeld. Elke dag moeten we namelijk onze e-mail nakijken voor school, we openen documenten op onze smartphone (omdat we onze laptop niet altijd bij hebben) met belangrijke informatie denk maar bijvoorbeeld aan onze stageroosters, onze lessenroosters, cursussen etc. We hebben voor school ook allemaal Facebookgroepen waarin we zitten. Dit is natuurlijk gemakkelijk voor groepswerken per vak en groepen per klas. Dit zorgt er ook voor dat als er een vraag gesteld wordt, er altijd wel iemand antwoordt. Dit gaat veel sneller dan via e-mail van persoon tot persoon. De informatieoverdracht gebeurt veel gemakkelijker en veel sneller maar dit zorgt er ook voor dat je hier altijd een melding van krijgt op je smartphone en dat je snel bij de laatste nieuwtjes up-to-date wilt zijn. De verleiding is dan vaak te groot om niet te kijken. Ik merk zelf dat wanneer ik mijn gsm vergeten ben, ik verveeld ben en ik vind het erg dat het zo ver is gekomen. Mijn mama lacht er wel eens mee en ze zegt dan: ' Die gsm dat is zoals uwe arm, een onderdeel van uw lichaam.' Toch wil ik langs de andere kant ook eens vrij zijn van die smartphone. Ik merk in mijn omgeving dat je bij deze tijd moet zijn. Als we onze grootouders niet kunnen bereiken omdat ze geen gsm hebben en alleen maar een vaste thuistelefoon, worden we al vervelend. Zelf merk ik ook dat wanneer ik bijvoorbeeld niet direct terug sms of bel wanneer mijn mama belt, ze al ongerust is. Zij zegt dan:' Jullie hebben die gsm altijd bij de hand en zijn daar heel vaak mee bezig.' Als ik voor haar dan even niet bereikbaar ben dan is het paniek. Ik word hier vervelend van. Soms zou ik, net zoal Hannelore, willen dat ik ook op bepaalde momenten niet bereikbaar ben. Ik kan er zo van genieten om op vakantie te gaan en mijn gsm dan eens een week aan de kant te leggen.