Net zoals Jill vind ik dit een zeer mooi gebaar naar je kind toe. Het is niet meer dan logisch dat je als ouder het beste voor hebt met je kind. Toch stel ik dit in vraag.
Hoe gaan ze naar de toekomst toe hun zoon opvoeden met deze beperking? Gaan ze het kunnen verwerken? Zal het invloed hebben op hun persoonlijkheid en/of hun onderlinge relatie?
Ik begrijp dat de ouders hun kind een mooie toekomst willen geven, toch is het belangrijk dat ze ook stil staan bij de gevolgen van deze operatie. Het heeft namelijk niet alleen fysieke, maar ook mentale gevolgen. Het is toch ook van belang dat je als ouder al je positieve energie kan doorgeven aan je kind? Ik vraag me af of dit nog wel kan. Je bent namelijk getekend voor het leven en ik kan me dan voorstellen dat het opvoeden van een kind niet probleemloos kan verlopen.
Bovendien is het zoals Laura aanhaalde een dubbel gegeven. Liefde voor je kind betekent ook dat je je kind respecteert en graag ziet, ondanks het gezondheidsproblemen heeft. De ouders willen hun kind een mooie toekomst geven, maar ze kunnen zich niet neerleggen bij de beperking van hun eigen kind. Hoe kan hun zoon zich dan goed voelen met zijn gezondheidsproblemen? Hoe kan hij zich er dan bij neerleggen?