Bruto nationaal geluk: burgers zijn gelukkiger bij progressieve regering
Inwoners van landen met een progressief bestuur voelen zich gemiddeld beter in hun vel dan die onder een conservatief regime. Bij een behoudsgezind bestuur rapporteren individuele burgers wel een hoger gevoel van geluk. Dat staat te lezen op de website van de Huffington Post, op basis van een studie in het blad van de American Psychological Asosciation.
Scandinavische landen scoren het hoogst op vlak van gemiddeld geluksgevoel. In conservatievere landen zijn er wel hogere individuele scores. Dat komt omdat progressieve regeringen hun burgers beter beschermen tegen tegenslag zoals werkloosheid en armoede.
Conservatieven noemen zichzelf dan weer gelukkiger omdat ze vinden dat sociaaleconomische tegenslag het resultaat is van het tekortschieten van het individu.
Bron: http://www.demorgen.be/dm/nl/992/We...-regering.dhtml
Datum: 13/09/2014 om 08u54
Mening
Dit is een artikel om bij na te denken. Ik kan mij bij beide standpunten associëren. Het onderzoek blijkt te stuiten op tegenstellingen, maar als je het denkpatroon van de verschillende ‘klassen’ van mensen gaat bekijken lijkt het allemaal ineens erg logisch.
Ik zal beginnen bij mensen zie zich gelukkiger voelen bij een progressief bestuur. Het is een feit dat er steeds meer mensen financiële problemen krijgen. Deze financiële problemen kunnen verschillende oorzaken hebben. Denk maar aan een scheiding, werkloosheid, gezondheidsproblemen, schoolfacturen, … . Deze mensen vertegenwoordigen een groot percentage van de bevolking. Daarom is net dit deel van de bevolking gelukkig met een progressief bestuur omdat ze altijd terug kunnen vallen op uitkeringen. Dankzij die uitkeringen kunnen deze mensen toch op een ‘normale’ manier blijven leven.
Aan de andere kant staan mensen die gelukkiger zijn onder een conservatief regime. In het artikel staat dat er individuen zijn die uiterst goed scoren op vlak van geluk. Dit zijn veelal de rijken. Rijke mensen kunnen de tegenslag van anderen niet begrijpen, ze denken dat het altijd de schuld is van de persoon zelf wanneer hij/zij in de armoede terecht komt. In sommige gevallen is dit zeker zo, maar in andere gevallen niet. Denk maar aan mensen die koopverslaafd zijn en al het geld dat ze verdienen altijd meteen uitgeven, zonder dat ze de producten nodig hebben. Deze mensen hebben het inderdaad zelf gezocht. Andere mensen worden ziek, verliezen hun werk, moeten plotseling opdraaien voor onverwachte kosten,… . Deze mensen kunnen niets doen aan het feit dat ze in geldnood komen te zitten.
Volgens mij zou een bestuur de combinatie moeten zijn van beiden. Bij een uitkering zou men rekening moeten houden met de reden van de financiële problemen. Er is altijd een reden waarom mensen verwikkelen in financiële problemen. Enkel financiële steun is niet genoeg. Mensen die hier steeds opnieuw in verzeild raken zijn beter geholpen met een persoon die hen helpt hun geld te beheren. Ze hebben hier lessen over nodig. Wat heb ik echt nodig? Wat kan/mag ik allemaal doen als extraatje? Waarom moet ik sparen? Dit zijn voor vele mensen makkelijke en logische vragen, maar niet voor iedereen. Ik denk dat als men hier iets aan zou veranderen er minder mensen zullen zijn die in de armoede terecht komen.