Een krokodil als Poetin is nooit verzadigd


Als niemand Vladimir Poetin tegenhoudt, zal hij niet stoppen in het oosten van Oekraïne, schrijft Salome Samadashvili. Europa heeft de ambities van Rusland om ex-Oostbloklanden in te lijven onderschat, alleen onder dwang zal het Kremlin zijn confrontatiepolitiek afzweren.


Terwijl ik dit schrijf, trekken Russische soldaten en zware artillerie het zuidoosten van Oekraïne binnen. Net als in 2008, toen hetzelfde leger Georgië binnenviel, durft de wereld daar niet de juiste term op te plakken: een militaire invasie. Sommige westerse commentatoren houden vol dat dit de schuld is van een falend beleid van het Westen. Ze hebben groot gelijk.

Zes jaar geleden kon ik als ambassadeur van Georgië bij de EU van nabij zien hoe het Westen reageerde op een flagrante schending van het internationale recht en de verminking van een soeverein land door Rusland. Het was een ontstellend schouwspel. Kort na de Russisch-Georgische oorlog gedroeg de wereld zich tegenover Rusland alsof er niets was gebeurd. Onze waarschuwing dat Oekraïne het volgende doelwit zou zijn, werd afgedaan als gewauwel van een roekeloze Georgische regering die een gewapende confrontatie met Rusland had uitgelokt. De Russisch-Georgische oorlog had niet het logische gevolg, namelijk een drastische wijziging van het beleid tegenover Rusland en een zoeken naar manieren om de Russische greep op Europa te verzwakken. De oorlog was evenmin een aanzet om sterke garanties te ontwikkelen voor de soevereiniteit van de Europese buurlanden van Rusland, zoals Oekraïne.


De Euraziatische Unie

Terwijl de EU haar banden met de buurlanden van Rusland aanhaalde, negeerde ze het belang van het rivaliserende Russische regionale integratieproject, de Euraziatische Unie. De ambities van Rusland om delen van de voormalige USSR weer in zijn macht te krijgen, werden systematisch onderschat. Het Europese beleid om hechtere politieke en economische banden met landen als Oekraïne en Georgië te ontwikkelen – het Oostelijk Partnerschap – was niet opgewassen tegen die geopolitieke concurrentie.

Pas nu het Russische optreden in Oekraïne geen ontkenning meer mogelijk maakt, is het Westen gedwongen om de brutaliteit en de vastberadenheid onder ogen te zien van het regime van Poetin, waarmee het een strategisch partnerschap hoopte te ontwikkelen. Maar misschien is het al te laat. Het Westen betaalt een hoge prijs voor de gemiste kans om zich na de Russisch-Georgische oorlog op een nieuwe confrontatie met Rusland voor te bereiden. Het heeft niet snel genoeg gereageerd om Oekraïne te redden en een ongelooflijke menselijke tragedie te voorkomen.

Na de annexatie van de Krim zouden de grenzen van Oekraïne in de volgende dagen of weken opnieuw kunnen veranderen. Loehansk en Donetsk moeten een les zijn voor wie hoopte dat de Krim zou volstaan om een krokodil te verzadigen. Vladimir Poetin is niet gemakkelijk verzadigd. Deze buitenlandse militaire excursies helpen hem om zijn machtsbasis in Rusland verder te consolideren. Het is daarom onwaarschijnlijk dat hij in het oosten van Oekraïne zal stoppen, als niemand hem tegenhoudt.


Sancties

Het Westen moet zijn sancties verscherpen. Het Russische volk moet begrijpen dat het bewind van Poetin de toekomst van zijn kinderen ondermijnt. Elke maatregel die het heersende bewind verzwakt, zal de prille democratische beweging in Rusland versterken. Een zwakkere Russische economie zal buitenlandse militaire avonturen bemoeilijken. De VS en de EU moeten front vormen en Poetin eendrachtig en consequent confronteren. Europa en de landen die zowel aan de EU als aan Rusland grenzen, zullen pas vrede kennen als Rusland wordt gedwongen om af te zien van de confrontatiepolitiek waarvoor het heeft gekozen. Rusland is afhankelijk van Europa. Er bestaan alternatieven voor de energie die Rusland levert, maar niet voor de westerse technologie die Rusland nodig heeft voor zijn economische groei en ontwikkeling. Het Westen heeft genoeg tijd verspild door Poetin als een legitieme, verantwoordelijke gesprekspartner te behandelen. Dat kan niet langer duren.

Georgië, Oekraïne en andere landen van de voormalige USSR die voor de vrije wereld kiezen, als onderdeel van een verenigd en vrij Europa, moeten meer westerse steun krijgen om hun dromen waar te maken. Wij zijn onafhankelijke, soevereine naties en wij willen onze toekomst zelf bepalen. Europa mag, ook in zijn eigen belang, onze ambities niet negeren. De juiste respons op de Russische agressie is een hechtere samenwerking van de EU en de Navo met Oekraïne en Georgië, samen met een zinvol beleid om de Russische macht in te tomen.


DS, 30-08-2014 (Salome Samadashvili, ex-ambassadeur van Georgië bij de EU)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB