Wat men vaak uit het oog verliest is dat er een aantal relatief onbekende alternatieven zijn, jammer genoeg te verwezenlijken op een iets langere termijn dan komende winter. Op dit ogenblik is het zeker nog een utopie om de volledige energievoorziening van ons land te laten afhangen van groene energie. Mogelijke alternatieven zijn er genoeg. Blauwe energie, getijdenenergie en zelfs kernreactoren zijn maar enkele voorbeelden. Kernreactoren? Jawel! Alleen niet in de vorm zoals u ze waarschijnlijk kent. Uraniumreactoren zijn niet meer van deze tijd aangezien ze toekomstige generaties belasten met radioactief afval waarvan de halveringstijd velen doet duizelen!

De (eventueel) tijdelijke oplossing: Thoriumreactoren! Het principe van kernfsplijting of kernfusie wordt ook hier toegepast. Klein verschil: Een Thoriumreactor is niet alleen vele malen veiliger in de omgang, het produceert rond de duizend maal minder radioactief afval, de halveringstijd is ongeveer een kleine 10.000 jaar minder dan bij het gebruik van uranium als brandstof én thorium is tot 3 maal meer aanwezig op onze aardbol dan uranium. De reden waarom deze methode nog in zijn kinderschoenen staat is terug te vinden in de geschiedenis, toen kerncentrales minstens even belangrijk waren bij de productie van kernwapens als het opwekken van energie. Aangezien plutonium geen bijproduct is van een kernsplijting van Thorium werd deze mogelijke energiebron al rap van de baan geschoven.

Ik ben een groot voorstander van groene energie, maar zoals vorige reacties al hebben aangegeven is het momenteel nog ietwat onvoorspelbaar. In een ICT-tijdperk als het onze, waar de publieke veiligheid evenzeer afhankelijk is van de energievoorziening (denk maar aan de verkeerslichten) is een continue energievoorziening essentieel. Zolang dit niet te bereiken is via groene energie moeten we alternatieven gebruiken en in tussentijd werken aan de verbetering en het op punt zetten van de groene technologie, zodat we in de toekomst dit wel kunnen gebruiken.