Studielening? Neen, bedankt!
Studielening? Neen, bedankt!
Het debat over de verhoging van de inschrijvingsgelden maakt duidelijk dat jongeren in de toekomst waarschijnlijk meer zullen moeten bijdragen aan de financiering van hun opleiding. Veel studenten hebben het nu al moeilijk om jaarlijks 620 euro inschrijvingsgeld op te hoesten, laat staan de in het vooruitzicht gestelde 1.000 euro. Veel van die mensen komen niet in aanmerking voor studiebeurzen. Dat hoeft geen probleem te zijn, zeggen sommigen, want je kan toch een studielening aangaan?
Dat is echter niet vanzelfsprekend. Waar studieleningen courant zijn, zoals de Verenigde Staten, kunnen studenten terecht bij de overheid en bij tal van instellingen zonder winstoogmerk. Het aanbod is er zeer divers en omvat onder meer renteloze leningen en leningen met gunstige terugbetalingsvoorwaarden. In Vlaanderen is het aanbod evenwel schaars. De studieleningen die wel beschikbaar zijn, zijn niet alleen beperkt in het bedrag dat je kan lenen, maar zijn vaak alleen beschikbaar om een bijkomende opleiding, bijvoorbeeld in het buitenland, te financieren.
Wie in Vlaanderen wil lenen voor zijn studies, is in de praktijk aangewezen op de bankinstellingen. Zij kunnen consumentenkredieten aanbieden: dezelfde als, pakweg, leningen om een vakantie naar de zon te financieren.
Consumentenkredieten zijn niet geschikt als studieleningen. Vijf hindernissen:
1. De bank zal nagenoeg altijd om een borgstelling vragen, wat voor velen al een onoverkomelijke horde zal zijn.
2. Doorgaans is het niet mogelijk om de terugbetaling van de lening uit te stellen tot na het behalen van het diploma. Wie het geld voor de eerste afbetalingen niet heeft, zal dit bij het te lenen bedrag moeten optellen.
3. Dat soort krediet is duur: bij een gemiddelde bank bedraagt de rentevoet al snel 8,5 procent.
4. De geleende som wordt doorgaans in één keer aan de student uitbetaald, terwijl die al dat geld niet in één keer nodig heeft.
5. Na het afstuderen lopen de maandelijkse afbetalingen gewoon door, ook voor wie niet onmiddellijk de gepaste job vindt. De student die ambieert om na zijn studies te werken in de non-profit, zal die droom mogen opbergen tot zijn lening is terugbetaald.
Wie denkt dat een studielening een gemakkelijke oplossing is om de stijgende kosten van het hoger onderwijs op te vangen, heeft het verkeerd voor. Dit vraagt om een doordacht systeem. Overigens koestert ook de overheid beter niet te veel illusies: een adequaat systeem van maatschappelijk verantwoorde studieleningen opzetten kost ook geld.
DS, 01-08-2014 (Benoît Allemeersch en Els Vandensande, KU Leuven)
__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB
|